ناتو از رقبای خود عقب افتاده است

باشگاه خبرنگاران جوان - در محیط امنیتی سریعاً در حال تحول امروز، ناتو خود را در یک دوراهی حیاتی می‌بیند. پیشرفت‌های سریع تکنولوژیکی و تغییرات ژئوپولیتیک به این معنی است که در حالی که دشمنان به سرعت از تکنولوژی‌های مخرب استفاده می‌کنند، توانایی بازدارندگی ناتو را آزمایش می‌کنند و چشم‌انداز جهانی را بازتعریف می‌کنند، این ائتلاف همچنان با فرآیندهای کند و دست و پاگیر در توسعه و ارائه توانمندی‌های حیاتی روبروست. ناتو نمی‌تواند واکنشی باشد. انتخاب واضح است: آیا ناتو توانمندی‌هایی که به صورت مشترک تأمین مالی شده‌اند را با سرعت نیاز عملیاتی توسعه، به‌دست‌آورد و ارائه خواهد کرد؟ یا اینکه همچنان در بروکراسی گیر خواهد کرد در حالی که دشمنان از آن پیشی خواهند گرفت؟

همانطور که فرمانده عالی تغییرات ناتو، دریادار پیر واندیر، در مصاحبه‌ای با Politico در نوامبر هشدار داد، ناتو باید "ریسک‌های بیشتری بپذیرد، هزینه بیشتری کند، سریع‌تر باشد و بروکراسی را کاهش دهد." تجهیزات مهمی که از ناوچه‌ها و خودروهای زرهی تا مهمات متغیر هستند اغلب به تأخیر می‌افتند یا در بروکراسی گیر می‌کنند.

انجام این تغییرات آسان نخواهد بود. با وجود تلاش‌های اصلاحی گذشته، فرآیند توسعه و ارائه توانمندی‌های مشترک ناتو همچنان کند، پراکنده و ریسک‌گریز است. رعایت مقررات اغلب بر اثربخشی اولویت دارد و تصمیم‌گیری مبتنی بر اجماع نیازهای عملیاتی فوری را به تأخیر می‌اندازد.

اما بدون اصلاح فوری، ناتو خطر از دست دادن اعتبار خود را دارد و قادر نخواهد بود تا ابزارهایی را که جنگجویان نیاز دارند، زمانی که به آنها نیاز دارند، فراهم کند. ناتو باید کارایی را افزایش دهد، برتری فناوری خود را حفظ کند، قابلیت همکاری را بهبود بخشد و اطمینان حاصل کند که نیروهایش می‌توانند به عنوان یک ائتلاف یکپارچه بجنگند.

فرآیند توسعه توانمندی‌های ناتو از نظر ساختاری با نیازهای عملیاتی آن هماهنگ نیست. در اینجا چهار راه برای اصلاح فرآیند توسعه و ارائه توانمندی‌ها آمده است:

۱. اولویت‌بندی سرعت و نتایج به جای فرآیند

فرهنگ ریسک‌گریز و فرآیندمحور ناتو منجر به تأخیرهای زیاد می‌شود. توانمندی‌ها به دلیل چالش‌های فنی متوقف نمی‌شوند، بلکه به دلیل تأییدهای بروکراتیک، بازبینی‌های زائد و تصمیم‌گیری‌های کند این مشکل به وجود می‌آید.

۲. ایجاد یک مرجع مسئول واحد

فرآیند توسعه توانمندی‌های مشترک ناتو در چندین سازمان پراکنده است و هیچ نهاد واحدی مسئول ارائه توانمندی‌ها از مفهومی تا اجرا نیست. این پخش مسئولیت‌ها باعث بی‌اثر شدن و شکاف‌های توانمندی می‌شود که بازدارندگی ناتو را تضعیف می‌کند.

۳. هماهنگی توسعه توانمندی‌ها با برنامه‌ریزی نیروهای ملی

فرآیند توسعه توانمندی‌های مشترک ناتو و فرآیند برنامه‌ریزی دفاعی ناتو (NDPP) جدا از یکدیگر عمل می‌کنند، در حالی که به شدت به هم وابسته هستند. زمانی که این فرآیندها هماهنگ نباشند، شکاف‌های توانمندی و چالش‌های قابلیت همکاری به وجود می‌آید.

۴. اصلاح تعامل با صنعت و چابکی در تأمین

فرآیندهای تأمین سفت و سخت ناتو مانع از ادغام سریع فناوری‌های پیشرفته در زمینه‌های هوش مصنوعی، سایبر و فضا می‌شود. در حالی که دشمنان از قابلیت‌های نوظهور استفاده می‌کنند، ناتو همچنان در قوانین تأمین کند و انعطاف‌ناپذیر گرفتار است. 

اهمیت اصلاحات قابل تأکید است. سیستم توسعه توانمندی‌های ناتو با جنگ‌های مدرن هم‌گام نیست. اگر این ائتلاف تصمیمات قاطعانه نگیرد، اعتبار بازدارندگی و اثربخشی آن در نبرد کاهش خواهد یافت و در حالی که دشمنان سرعت و توانمندی‌های خود را افزایش می‌دهند، ناتو عقب خواهد ماند.

اصلاح فرآیند تصمیم‌گیری، قدرت‌بخشی به رهبری مختص، هماهنگی CFCD با NDPP و مدرن‌سازی تأمین، ضرورت‌های استراتژیک هستند. توانمندی ناتو در بازدارندگی، پاسخ‌دهی و پیروزی به ارائه توانمندی‌ها با سرعت نیاز عملیاتی بستگی دارد.

ناتو باید اکنون عمل کند تا آماده، مرتبط و برتر در میدان جنگ فردا باقی بماند. تغییرات تدریجی دیگر گزینه‌ای نیست.