به گزارش ایسنا و به نقل از نیچر، اگرچه آب تنها چندین ثانیه در این حالت باقی ماند اما این آزمایش برخلاف سایر آزمایش‌های تبدیل مواد غیرفلزی به فلز رسانا نیازمند فشار بالا نبود.
از نظر تئوری بیشتر مواد را با وارد کردن فشار مناسب می‌توان به فلز تبدیل کرد. با فشرده شدن اتم‌ها و مولکول‌ها، این عناصر شروع به تقسیم الکترون‌های خارجی خود می‌کنند به طوری که مانند آهن و مس قادر به جابه‌جایی الکترون شده و خاصیت رسانایی ایجاد می‌کنند.
"یونگ ورث" (Jungwirth) می‌گوید: برای انجام چنین کاری نیاز به وارد کردن ۱۵ میلیون اتمسفر فشار به آب بود و چنین کاری در آزمایشگاه‌های کنونی امکان پذیر نیست. اما روش جایگزینی به ذهن او رسید و آن استفاده از الکترون‌های یک فلز قلیایی است.
عناصر گروه اول جدول تناوبی از جمله سدیم و پتاسیم تمایل دارند خارجی‌ترین الکترون خود را انتقال دهند. یونگ و همکارش سال گذشته چنین آزمایشی را بر روی آمونیاک انجام داده بودند و تصمیم گرفتند آن را روی آب نیز امتحان کنند اما چالشی بر سر راه آن‌ها قرار داشت. فلزات قلیایی با آب واکنش نشان داده و باعث انفجار می‌شود. بنابراین آن‌ها آزمایشی طراحی کردند که سرعت واکنش را کم کند و از انفجار جلوگیری کند.
محققان سرنگی را با سدیم و پتاسیم پر کردن و آن را در محفظه‌ی خلاء قرار دادند. سپس آن‌ها قطراتی از این فلزهای قلیایی را در معرض بخار آب قرار دادند. آب روی این قطرات لایه‌ای به ضخامت یک دهم میکرومتر تشکیل داد. الکترون‌ها به سرعت در آب پخش شدند و در عرض چندثانیه لایه‌ی نازک آب رنگی طلایی به خود گرفت.
یونگ می‌گوید: این آزمایش استراحتی بین کار برای او بوده است که به نوعی یادآور این موضوع است که علم می‌تواند سرگرم کننده باشد.
انتهای پیام
