مسعود پزشکیان در دیدار جمعی از اساتید و صاحب‌نظران جامعه شناسی که عصر سه‌شنبه برگزار شد، با بیان اینکه «ما به شما و رهنمود‌های شما نیاز داریم و شما می‌توانید مسیر برون رفت جامعه از گرفتاری‌ها و مشکلات را پیشنهاد دهید»، تصریح کرد: واحد زمان در تغییرات اجتماعی و فرهنگی، حداقل دهه است، لذا انتظار تغییرات اساسی در این مدت کوتاهی که بنده کار را در دست گرفته‌ام، دور از انتظار است، آن هم با تنوع، تعدد و پیچیدگی مشکلاتی که در کشور وجود دارد.

رئیس جمهور از صاحب‌نظران حاضر و همه کارشناسان کشور خواست، اینکه چگونه عمل کنیم را به دولت پیشنهاد دهید و کمک کنید مشکلات را حل کنیم و افزود: من همچنان معتقدم بدون رسیدن به وفاق نمی‌شود در روند جامعه تغییر ایجاد کرد. ما اصلا تغییر را برای وحدت و مشارکت همه و برقراری عدالت و حق و انصاف می‌خواهیم؛ ما وقتی حق مردم را به آنها بدهیم با ما وفاق خواهند کرد.

دکتر پزشکیان با اشاره به اینکه «در دنیای امروز در شرکت‌ها و سازمان‌ها بر مفاهیمی مانند وحدت سازمانی، کار تیمی و عدالت به عنوان مفاهیم محوری تأکید می‌شود»، اظهار داشت: برای وفاق، تغییر یک امر لازم است، اما اتفاق ساده‌ای نیست. در مرحله اول باید برای هر تغییری اطلاع‌رسانی کنیم و اگر در موضوعی نابرابری وجود داشت، دولت آن را به خوبی برای مردم ترسیم و ضرورت تغییر را بیان کند.

دکتر پزشکیان با اشاره به سخنان برخی اساتید در انتقاد از وضعیت دانشگاه‌ها گفت: ما هم به دنبال تغییراتی در دانشگاه‌ها هستیم و ایده‌هایی هم وجود دارد، ولی باید آنها را با کارشناسانی مثل شما بررسی کنیم. دانشگاه باید مهارت‌هایی را به دانشجویان بیاموزد که بتواند در رفع مشکلات جامعه به کار آید؛ اصولا هر علمی بر اساس نیاز جامعه شکل می‌گیرد. برای اعمال تغییر در وضعیت دانشگاه‌ها نیاز به زبان مشترک برای گفتگو با طرف‌های مختلف داریم و بعد از ایجاد زبان مشترک باید مسیر تغییر را مشخص کنیم. ما در دولت همین مسیر را در انتخاب استانداران و وزرا طی کردیم که البته مسیر دشواری است.

رئیس جمهور درباره ایجاد تغییرات سریع در دولت اظهار داشت: تغییرات انقلابی و فوری، درگیری درست می‌کنند، اما با گفتگو می‌توان بسیاری از مشکلات را حل کرد. تصور من این است که آنها که در نقطه مقابل ما هستند هم به دنبال حق و عدالت هستند و باید با زبان آنها با خودشان صحبت کرد. در دو قطبی‌ها و دعوا‌ها اتفاقی جز نابودی برای ملت‌ها نمی‌افتد و برآیند نیرو‌ها صفر می‌شود، لذا اگر یک قدم هم با تفاهم و وفاق به جلو برویم بهتر از دو قطبی‌ها است.

دکتر پزشکیان به شعار وفاق اشاره کرد و اظهار داشت: من شعار وفاق را بر اساس مبانی فکری و اعتقادی‌ام انتخاب کرده‌ام و معتقدم با هر نسل و گروه و فکر و حزبی، در صورتی که حقش را بدهیم و به عدالت رفتار کنیم، می‌توان به وفاق رسید. اگر در احقاق حق هر قشری به نتیجه و جمع‌بندی برسیم و اقدام کنیم، فکر می‌کنم دیگر تفاوت‌های قومی و حزبی و... برای ما مسئله‌ای ایجاد نمی‌کند.

رئیس جمهور به اظهارات برخی جامعه شناسان درباره نظام آموزشی کشور اشاره کرد و گفت: در زمینه مشکلات نظام آموزشی و آموزش و پرورش تقریبا هر هفته جلسه داریم. آنجا مسایل و مشکلات زیادی وجود دارد که یکی از آنها بی‌عدالتی در آموزش است. این چه عدالتی است که دانش‌آموزان یک استان با کمترین امکانات تحصیلی و آموزشی باید با دانش آموزانی که مثلا در تهران بیشترین امکانات را داشته‌اند، رقابت برابر کنند؟ چرا نباید بستری فراهم باشد که استعداد‌های ما در هر نقطه‌ای از کشور امکان رشد و ارتقا داشته باشند. حل این مشکلات ساده نیست، ولی تلاش می‌کنیم آنها را حل کنیم و در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی هم در این زمینه بحث‌هایی شده است.

دکتر پزشکیان در ادامه ضمن تأکید بر ایجاد عدالت در بهره‌مندی از فرصت‌های شغلی، با انتقاد از مازاد نیرو در برخی دستگاه‌های دولتی و ضعف مدیریت نیروی انسانی، اظهار داشت: این را بدانید در دنیا به کسی پول مفت نمی‌دهند، اگر باید بر اساس تلاش و کار حقوق بدهیم، شرایط فعلی که عده‌ای به سختی در جامعه تلاش می‌کنند، اما با بعضی افراد در برخی ادارات با کمترین تلاش حقوق یکسان بگیرند، اصلا عادلانه نیست.

رئیس جمهور به موضوع ناترازی‌ها در کشور اشاره و خاطرنشان کرد: کمک کنید ناترازی‌ها را رفع کنیم. ما، هم می‌خواهیم در رفع ناترازی‌ها محرومین آسیب نبینند و هم می‌خواهیم ناترازی‌ها برطرف شوند. این منطقی نیست که یک عده‌ای از رانت‌ها و یارانه‌ها بیشترین سهم را ببرند و عده‌ای هم از این رانت‌ها محروم باشند. از اقتصاددانان می‌خواهم که راهکار‌های عملی برای حل این مشکل ارائه دهند.

دکتر پزشکیان در پایان با اشاره به نگاه‌های متفاوت به موضوع حجاب و انتقاد‌های برخی حاضران نسبت به سیاست‌های حاکم در این زمینه گفت: در زمینه حجاب سوی دیگر ماجرا را هم در نظر داشته باشید که توسعه مستلزم احترام به فرهنگ جامعه است، اگر فرهنگ جامعه را مسخره کنیم دیگر امکان تغییر و تفاهم وجود نخواهد داشت. کسی که روشنفکر است و حرف از تغییر می‌زند، اگر به فرهنگ دیگری احترام نگذارد دعوا و جنگی پیش می‌آید که نباید اتفاق بیفتد؛ به هر حال باید فرهنگ جامعه را پاس بداریم.