غفار تشکری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، درباره علل مهاجرت ورزشکاران و یا پناهنده شدن برخی از آنها، اظهارداشت: در این باره ابتدا باید به بحث روانی اشاره کرد. درباره دلایل روانی اول باید ببینیم چه شرایطی برای ورزشکار پیش می‌آید که وطن خود را به عنوان اولویت کنار می‌گذارد و سختی‌های مهاجرت را می‌پذیرد؟ من با چند ورزشکاری که از ایران رفته‌اند صحبت کردم، آنها گفته بودند تحت فشار روانی بودند که تصمیم به رفتن گرفتند.

این روانشناس ورزشی، ادامه داد: مثلا برخی از آنها می‌گفتند به جای ورزش باید به هزاران مورد فکر می‌کردند که مورد پسند مدیران و در تضاد با شخصیت آنها بود. وقتی تمرکز مدیران و تصمیم‌گیران غیر از نتیجه در ورزش باشد همین موضوع در کنار کمبود امکانات، سیستم پاداش، تبعیض و ... ورزشکار را به جایی می‌رساند که تصمیم به رفتن می‌گیرد. سیستم ورزشی ما هیچ حمایت روانی از ورزشکاران حتی در سطوح بالاتر ندارد. به عنوان مثال المپیک توکیو را می‌گویم؛ برای این بازی‌ها رشته‌های مختلف از روانشناس استفاده می‌کردند اما کاروانی که به المپیک توکیو رفت یک روانشناس نداشت در مقابل نفرات اضافی به این بازی‌ها رفته بودند. 

وی که سابقه فعالیت در چند رشته ورزشی را دارد، یادآور شد: ورزشکار زمانی برای ما اهمیت دارد که مدال بگیرد و بتوانیم کنار او عکس یادگاری بگیریم. وقتی عملکرد یک ورزشکار پایین می‌آید کنار گذاشته می‌شود، وقتی نگرش دیگری دارد کنار گذاشته می‌شود، مگر یک ورزشکار چقدر تحمل روانی دارد؟

تشکری درباره راهکارهای مقابله با این شرایط، تصریح کرد: در گام اول باید نگرش یک مدیر ورزشی به ورزشکار تغییر کند و در سیستم تصمیم‌گیری این نگرش تعریف شود. اول باید یک تصویر درست از ورزشکار در ذهن داشته باشیم نه اینکه فقط نگرش ورزشکار را تغییر دهیم. اگر نگاه ما به عنوان یک مسئول به اصول حرفه‌ای ورزش تغییر کند دیگر کسی وطن خودش را ترک نمی‌کند. اگر با 90 درصد ورزشکارانی که رفته‌اند صحبت کنیم آنها وقتی اسم کشورشان می‌آید اشک از چشمان‌شان جاری می‌شود.

روانشناس ورزشی کشورمان با بیان اینکه در کنار تغییر نگرش باید امکانات ورزشی هم دیده شود، گفت: من با چند رشته ورزشی کار کردم در برخی از آنها به ویژه رشته‌های پایه، امکانات فاجعه است. از طرفی سیستم پاداش هم باید درست شود مثلا پاداش‌ها نه به اندازه حسن یزدانی‌ها درشت باشد نه به ورزشکار همان رشته که در همان سطح مدال آورده، کارت هدیه 500 هزارتومانی بدهیم. این سیستم تبعیض تاثیرگذار است. برخی از ورزشکارانی که این موفقیت‌ها را به دست می‌آورند مانند بعضی دیگر از ورزشکاران دیده نمی‌شوند، بنابراین این تبعیض باید برداشته شود. در نهایت بحث اصلی تغییری است که در نگرش ما به ورزشکار باید ایجاد شود.

انتهای پیام/