به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، محمد حسین آزادی فارغ التحصیل دانشگاه صدا و سیما و فعال سابق دانشجویی ضمن انتقاد از نامه اخیر پرویز پرستویی تاکید کرد: آقای پرستویی! مشکلات معیشتی امروز ناشی از کم کاری دولتمردانی است که شما و دوستانتان از علل اصلی رأی آوری آنها بودید.
آزادی در نامه ای در این باره به پرویز پرستویی نوشته: آقای پرستویی شما بازیگر خوب، محبوب و توانمندی هستید. به واسطه نقش های خوبی که در فیلم هایی چون «آژانس شیشه ای»، «لیلی با من است»، «بادیگارد» و... ایفا کرده اید خاطره های خوبی در ذهن تک تک مردم این سرزمین کاشته اید. در ماجرای بی احترامی عده ای خودفروخته به شما در خاک ایالات متحده آمریکا که فقط در حرف و شعار دم از آزادی عقیده و رعایت حقوق دیگران می زنند، نیز دیدید که چطور مردم این سرزمین از شما حمایت کردند و تنهایتان نگذاشتند. بخاطر همه آن نقش ها و بخاطر تحمل هتاکی آن وطن فروشان از شما متشکریم. ولی هیچ کدام از این ها، دلیلی بر سکوت ما نسبت به نامه اخیر شما خطاب به رهبر عزیز انقلاب نمی شود.
آقای پرستویی! در تمام این سالها بر همگان ثابت شده که هیچکس به اندازه شخص رهبر انقلاب، دغدغه رفاه و آسایش مردم و آبادی این سرزمین را نداشته است. هیچکس همچون ایشان دغدغه کارگر ایرانی و تولید ایرانی را نداشته است. یکه و تنها در برابر هجمه ها به دسترنج کارگر ایرانی ایستاده و از هر فرصتی برای تصحیح نگاه های تمسخرگونه نسبت به محصول ملی و متوجه ساختن همگان به عمران و آبادانی ایران بهره برده اند.
مگر رفاه و پیشرفت جز با تکیه بر تولید ایرانی به دست می آید؟ مگر رفاه و پیشرفت جز با زحمت و ایستادن بر پای خودمان به دست می آید؟ کاش همانطور که شما خواسته اید می شد با یک امضا حکم به رفاه داد!
در ماجرای همه گیری کرونا ندیدید چطور تجهیزات اولیه ای چون ماسک را هم از این ملت دریغ کردند و تا خودمان همت نکردیم و نساختیم کسی به ما کمکی نرساند.
آقای پرستویی بیگانگان همواره ما را وابسته می خواهند، ما را ذلیل و عناصری گوش به فرمان می خواهند که منابعمان را غارت کنند و بر ما فخر بفروشند. آیا تجربه تلخ همسایگان را که سال ها چشم امیدشان به خارج از مرزها بود نمی بینید؟! کشورهایی که همه چیزشان از قدرت تا توسعه ظاهریشان عاریتی است و هرگاه تاریخ مصرفشان تمام شود به لحظه ای از قدرت و مکنت ساقطشان می کنند.
کاش قدری تاریخ این سرزمین و دردها و رنج هایی را که بیگانگان و اشغال گران بر آن روا داشتند می خواندید. کاش نحوه برخورد کارفرمایان انگلیسی با کارگران ایرانی در شرکت نفت ایران و انگلیس را می دانستید. کاش از محرومیت ها و عقب ماندگی های گوشه و کنار این سرزمین در دوران طاغوت اطلاع می داشتید.
آنقدر حجم محرومیت گسترده بود که پس از 43 سال تلاش مستمر دستگاه های خدمت رسان نظام اسلامی هنوز که هنوز است برخی از آن کاستی ها جبران نشده است.
هیچکس منکر مشکلات و فشارهای معیشتی و اقتصادی بر این مردم نجیب نبوده و نیست. فشارهایی که برخی بخاطر تحریم های ناجوانمردانه و فلج کننده تاریخی همان بیگانگان که چشم دیدن استقلال و آقایی ایران و ایرانی را ندارند بر ما روا داشته شده است و بخشی ناشی از کم کاری دولتمردانی است که شما و دوستانتان از علل اصلی رأی آوری و استیلایشان بر معیشت و اقتصاد مردم بودید.
همان ها که با شعار گشایش اقتصادی و روابط با جهان و چرخاندن توأمان چرخ سانترفیوژ و اقتصاد بر سر کار آمدند و دست آخر دلار 3 هزار تومانی را 30 هزار تومان و تحریم ها را ده برابر تحویل دادند و رفتند.
چقدر در آن هشت سال رهبر انقلاب فریاد زد که بر بیگانه دل مبندید. ولی مگر گوش شنوایی وجود داشت؟! آقای پرستویی در تمام آن سالها سانترفیوژهای حاصل دسترنج دانشمندان شهیدمان را که خود شما در «بادیگارد» به خوبی روایت زندگی سخت آنها را به تصویر کشیدید دادند و «هیچ» تحویل گرفتند. وضعیت کنونی که انبوهی از مشکلات و بدهی های ملی است نتیجه همان «هیچی» است که محبوبان شما از خود به ارث گذاشته اند.
آقای پرستویی، رهبر ما سالهای سال است برای این سرزمین عمر و جان خود را در دست گرفته و یقین بدانید بسیار بیشتر از آنچه شما فکرش را کنید برای کاستن از رنج های این مردم شبانه روز تلاش می کند. حال آنکه مسئولیت اجرایی کشور نه در حیطه ایشان بلکه در دست رئیس جمهور و هیئت دولت است و بحمدلله بنای دولت فعلی ترمیم زخم های اقتصادی بجای مانده از پیشینیان و بهبود وضعیت و شرایط معیشتی و اقتصادی است. ما هم به سهم خود برای موفقیت آنها دعا می کنیم و آنچه از عهده مان بر می آید را به میدان عمل می آوریم.
یقیناً با غر و لند کردن و کوبیدن بر طبل نومیدی نه تنها گرهی باز نمی شود بلکه ویروس نتوانستن بیشتر و بیشتر در سطح جامعه پراکنده می شود. از شما می خواهیم از محبوبیتتان در مسیر صحیح و برای رواج امید بین مردم استفاده کنید که بوق های نومیدساز برای سیاه نمایی و سرکوب انگیزه و استعداد جوانان این سرزمین از خارج مرزها تا دنبال های داخلی کم نبوده و نیستند.
انتهای پیام/
