نیویورکر: بازی امپریالیستی ترامپ در گرینلند

باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی‌تبار - «ولادیمیر لنین» استدلال کرده بود که امپریالیسم مرحله نهایی سرمایه‌داری است، جایی که کشورهای ثروتمند سرمایه‌داری منابع کشورهای کمتر توسعه‌یافته را تحت سلطه خود درمی‌آورند. این دیدگاه با طرح‌های دونالد ترامپ برای تصاحب گرینلند دوباره مطرح شد. ترامپ گرینلند را به‌عنوان یک منطقه استراتژیک و غنی از منابع توصیف کرده و حتی از احتمال استفاده از نیروی نظامی برای تصرف آن صحبت کرده است. واکنش‌ها به این ادعاها متنوع بود؛ برخی آن را تاکتیکی برای انحراف از مسائل دیگر دانستند، اما طرفداران ترامپ این ایده را به‌عنوان تقویت قدرت آمریکا تشویق کردند.

ترامپ سابقه مطرح کردن چنین ایده‌هایی را دارد؛ در سال ۲۰۱۹ نیز پیشنهاد خرید گرینلند را مطرح کرد که با واکنش منفی دولت دانمارک مواجه شد. باوجوداین، او اقدامات دیپلماتیکی مانند باز کردن کنسولگری در نوک انجام داد که نشان‌دهنده تمایل جدی به افزایش حضور آمریکا در این منطقه بود. از سوی دیگر، اتحادیه اروپا نیز اهمیت گرینلند را درک کرده و برای توسعه منابع پایدار این منطقه با آن همکاری می‌کند، زیرا این منابع برای گذار به انرژی سبز در اروپا ضروری هستند.

تاریخچه گرینلند نشان می‌دهد که علاقه به این جزیره ریشه‌دار است. از جنگ جهانی دوم تا دوران جنگ سرد، آمریکا همواره به دلیل موقعیت استراتژیک و منابع آن به گرینلند توجه داشته است. چین نیز با اهداف اقتصادی مشابهی، پروژه‌هایی در گرینلند پیشنهاد داده، اما با مخالفت‌های محیط‌زیستی و اولویت‌های دانمارک مواجه شده است. این رقابت‌های ژئوپلیتیک نشان‌دهنده اهمیت روزافزون قطب شمال در چشم‌انداز جهانی است.

مردم بومی گرینلند، که بیشتر آن‌ها اینوئیت هستند، مخالفت خود را با طرح‌های ترامپ اعلام کرده‌اند و به دنبال استقلال بیشتر از دانمارک هستند. باوجود ثروت بالقوه گرینلند، بهره‌برداری از منابع آن نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان، زیرساخت، و نیروی کار است که ممکن است دهه‌ها طول بکشد. اقدامات ترامپ، هرچند شاید نمادی از جاه‌طلبی امپریالیستی او باشد، اما با توجه به محدودیت‌های اقتصادی و مقاومت‌های سیاسی، بیشتر به بحث‌های قرن بیست و یکم درباره امپریالیسم مدرن دامن زده است.