به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، رها عبداللهی در یادداشتی نوشت: سال 2001 میلادی است. برج‌های دوقلوی نیویورک در حمله‌ای تروریستی منفجر شده و جهان نگران و مبهوت اتفاقات هولناک بعدی است. جرج بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا اعلام کرده هرکس با ما نیست، با تروریست‌هاست. آمریکا در حال تدارک حمله‌ای عظیم به افغانستان و عراق است و مقاماتش از خاورمیانه جدید سخن می‌گویند. برخی حکام بزدل منطقه غرب آسیا دنبال راهی هستند که با راضی کردن آمریکا کشور خود را از خطر دور کنند.
در لبنان، کشوری کوچک در کرانه مدیترانه، اتفاقات بزرگی رخ داده است. حزب‌الله لبنان، طلسم چندده ساله شکست‌ناپذیری اسرائیل را شکسته و کشورش را از 18 سال اشغال و شرارت خلاص کرده است. رژیم صهیونیستی بعد از خروج خفت‌بار از جنوب لبنان، حالا مجبور شده تحت فشار حزب‌الله، صدها اسیر لبنانی و فلسطینی را از زندان‌هایش آزاد کند. نقشه اسرائیل بزرگ هرتزل و رویای نیل تا فرات یهود، توسط این گروه مقاومت نقش بر آب شده! چرا که حالا حزب‌الله یک مانع بزرگ بر سر راه کشورگشایی صهیونیست‌هاست.
نظام سلطه برای تضعیف حزب‌الله، سلاح تحریم را به کار می‌گیرد تا با فشار اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، آنان را وادار به کوتاه آمدن کند اما غربی‌ها عادت دارند اهداف‌شان از چماق تحریم را با هویج تطمیع نقد کنند. دیک چنی، معاون جرج بوش، فردی را در پوشش خبرنگار نزد سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله می‌فرستد. وی به ایشان پیشنهاد مفصل دولت آمریکا را ارائه می‌دهد؛ از جمله میلیاردها دلار پول، خروج حزب‌الله از لیست سازمان‌های تروریستی، اجازه ورود به دولت لبنان لغو تحریم ویزا، به رسمیت شناخته شدن در سازمان‌های بین‌المللی، آزادی کامل اسرای در بند رژیم صهیونیستی و حتی مشروعیت بخشیدن به سلاح حزب‌الله! در مقابل، سیدحسن نصرالله باید تعهد بدهد حزب‌الله دیگر به اسرائیل و اقداماتش کاری نداشته باشد؛ یعنی مبارزه با اسرائیل، دفاع از قضیه فلسطین، حمایت از گروه‌های مقاومت فلسطینی و دفاع از تمامیت ارضی لبنان در برابر تجاوزات مکرر ارتش رژیم را ترک کند.
پیشنهاد فرستاده آمریکایی وسوسه‌کننده است اما سیدحسن پاسخ صریح و محکمی دارد: «سلاح مقاومت چه ارزشی دارد اگر در خدمت قضیه فلسطین و برای دفاع از کشور نباشد؟ روح، ماهیت و ریشه حزب‌الله این است».
سیدحسن نصرالله سال‌ها بعد در مصاحبه با «غسان بن جدو» خبرنگار المیادین، ضمن نقل این اتفاق می‌فرماید: «آنها [غربی‌ها] می‌خواهند همه کشورهای عربی مسلح شوند اما برای جنگ داخلی! آنان با اصل سلاح مشکلی ندارند، با جهت اسلحه مشکل دارند».
برای نظام سلطه جهت اسلحه مهم است، نه خود اسلحه. خشونت و کشتار اگر در خدمت سلطه‌گری غرب باشد، مشروع است و در غیر این صورت، تهدید جامعه بشری و علیه صلح است. فرمولی که شهید نصرالله توضیح می‌دهد، بسیاری از وقایع را در مواجهه غرب با منطقه ما تفسیر می‌کند. نزدیک‌ترین واقعه همین اتفاقات اخیر سوریه است. یک گروه بنیادگرای اسلامی با شعارهای جهاد و تکفیر و سلفیت و سابقه خونین در خشونت و جنایت که اتفاقا در لیست سازمان‌های تروریستی آمریکا و اروپاست، با حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی و رسانه‌ای آمریکا و اسرائیل و ترکیه، در منطقه جولان می‌دهد و حکومت دمشق را در دست می‌گیرد و رسانه‌ها هم آن را برای افکار عمومی سفیدشویی می‌کنند. جولانی، سرکرده آن گروه تروریستی بارها اعلام می‌کند با وجود اشغالگری مناطقی از سوریه توسط اسرائیل، تمایلی به جنگ با آنان ندارد و ایران و حزب‌الله لبنان را دشمن خود می‌داند! همچنین به اسرائیل اطمینان می‌دهد هرگز اجازه نخواهد داد سوریه به مکانی برای حمله به اسرائیل تبدیل شود.
پس جهت اسلحه مهم است، نه خود اسلحه. آمریکا با پول‌های کلان نفتی گاوهای شیرده، خاورمیانه را مسلح کرده، در حالی که اطمینان دارد حتی یک گلوله آن، به صورت غیرمستقیم هم به سمت اسرائیل شلیک نخواهد شد، بلکه مردم یمن و شیعیان بحرین و عربستان را سرکوب خواهد کرد و حتی می‌تواند در آینده ایران را تهدید کند. در منطق نظام سلطه، سلاحی خوب است که دیگر مسلمانان را نشانه رود، اگرنه باید غلاف شود.
کسانی که هنوز فکر می‌کنند پرونده هسته‌ای ایران این همه سال به خاطر احتمال تلاش ایران برای دستیابی به بمب اتمی در جریان است و ایران را مقصر می‌دانند، اطلاعی از منطق نظام سلطه و واقعیات جهان ندارند.
شاید هم مطلوب‌شان این است که جمهوری اسلامی هم مانند گروه‌های فعلی حاکم بر سوریه یا آل‌سعود و آل‌خلیفه، دست از منافع ملت، آرمان‌های انسانی و حمایت از مظلومان بردارد، اجازه دهد راهبردهایش را آمریکا تعیین کند و در مقابل جنایات اسرائیل در غزه و لبنان و سوریه سکوت کند؛ حتی مثل آن حکومت‌ها مردمش را در صورت اعتراض به این سکوت سرکوب کند تا مبادا صدایی علیه اسرائیل از کشور بلند شود و به این ترتیب از تحریم و تهدید و سایه جنگ و تنش برای همیشه رهایی یابد. این چهره مطلوب ایران در نزد آنان است؟ باید گفت اگر چنین است، برای واضح‌تر دیدن چهره مدنظرشان از کشور، نگاهی به وضعیت امروز لیبی بیندازند؛ سرنوشت کشوری که به غربی‌ها قول داد جهت اسلحه‌اش هیچ‌گاه سمت اسرائیل نخواهد چرخید تا وعده گشایش غربی‌ها را نقد کند اما روزگارش این شد که امروز می‌بینیم؛ کشوری ویران و تکه‌تکه و مردمی آواره و بیچاره.
هضم در منطق نظام سلطه، هیچ ملتی را سعادتمند نکرده است. مقاومت، مطلوب‌ترین حالتی است که منافع و امنیت ملت‌ها را تأمین می‌کند. جهت اسلحه، شرافت و کرامت یک ملت را نشان می‌دهد و ملت ایران، شرافت ایستادن در کنار مظلومان و مستضعفان را به ذلت تعظیم در برابر ظالمان و جنایتکاران ترجیح داده است.
منبع: روزنامه وطن امروز
انتهای پیام/
12136415
مهمترین اخبار گوناگون
