به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، محققان می‌گویند بر خلاف فرضیه‌های قبلی ممکن است کره زمین در میانه هفتمین رویداد بزرگ انقراضی خود باشد. دانشمندان شواهدی از یک رویداد انقراض دسته جمعی که قبلاً ناشناخته بود، یافته‌اند که نیم میلیارد سال پیش رخ داده است.
در حالی که الگوهای انقراض در طول زمان افزایش و کاهش می‌یابند، به طور کلی پذیرفته شده که پنج بازه زمانی اصلی وجود دارد که طی آنها بیش از ۷۰ درصد حیات روی زمین از بین رفته است.
اولین مورد انقراض در حدود ۴۵۰ میلیون سال پیش در پایان دوره اردویسین رخ داد و تا ۸۵ درصد از همه گونه‌های زنده در آن زمان از بین رفت. بدترین رویداد انقراضی هم در پایان دوره زمین شناسی پرمین رخ داد و تا ۹۶ درصد از کل گونه‌های زنده از بین رفت. جدیدترین رویداد از این دست ۶۶ میلیون سال پیش در پایان دوره کرتاسه رخ داد که همه دایناسورها را از بین برد.
اما در مطالعه جدید، دانشمندان آمریکایی شواهدی را از یک رویداد انقراض دسته جمعی دیگر یافته‌اند که حدود ۱۰۰ میلیون سال زودتر از اولین مورد پذیرفته شده فعلی رخ داده است. این تحول مربوط به دوره ادیاکاران در حدود ۵۵۰ میلیون سال پیش است، یعنی زمانی که حیات چند سلولی پیچیده برای اولین بار آغاز شد.
سوابق فسیلی این دوره به دلایل مختلفی مبهم است. زیرا موجوداتی که در آن زمان زندگی می‌کردند تا حد زیادی بدن نرمی داشتند و بنابراین فسیل‌های چندانی از آنها باقی نمانده است. به علاوه، مدت زمان زیادی از آن زمان گذشته است و بسیاری از فسیل‌های دوره ادیاکاران در اعماق زمین قرار گرفته و از بین رفته‌اند.
این امر شناسایی نشانه‌های یک رویداد انقراض جمعی را دشوار می‌کند. به نظر می‌رسد رکورد کاهش تنوع حیات از اواسط تا اواخر این دوره رخ داده، اما تعیین این که آیا این امر به انقراض کامل منجر شده یا خیر، مشکل است.
برای مطالعه این موضوع، محققان پایگاه داده‌ای از تقریباً همه حیوانات شناخته شده دوره ادیاکاران از سراسر جهان و در طول ده‌ها میلیون سال جمع‌آوری کردند. آنها زمان زندگی و ناپدید شدن این موجودات، محیط، اندازه و شکل بدن، رژیم غذایی، عادات و اینکه آیا می‌توانند حرکت کنند یا نه را بررسی کردند.
با انجام این کار، محققان دریافتند که حدود ۸۰ درصد از حیوانات زنده در دوره ادیاکاران میانی در اواخر این دوره منقرض شده بودند.
محققان همچنین بر این باورند که شواهدی برای کشف علت این رویداد انقراضی در دست دارند. سوابق زمین‌شناسی نشانه‌هایی از کاهش سطح اکسیژن اقیانوس‌ها را در آن زمان نشان می‌دهد، و جالب اینجاست که به نظر می‌رسد حیواناتی که زنده مانده‌اند، برای زندگی با اکسیژن کم سازگار بوده‌اند.
