اردیبهشت سال ۱۴۰۲ مرد جوانی از سرقت خودرواش خبر داد و گفت: مدتی قبل یک پژو ۴۰۵ خریدم تا با آن مسافرکشی کنم. مسافری را حوالی جاده کهریزک سوار کردم، اما بین راه با اسلحه تهدیدم کرد و من از ترس جانم همانجا توقف کردم و بدون هیچ حرفی از ماشینم پیاده شدم. هوا تاریک و منطقه خلوتی بود هراسان ایستاده بودم که سارق خودروام ۵۰ هزار تومان پول به من داد و گفت با این پول خودت را به جایی برسان.

پس از شکایت این مرد و آغاز پیگیری پلیس برای شناسایی سارق مسلح خودرو، مرد جوانی با مراجعه به پلیس دومین شکایت را مطرح کرد.

مالباخته گفت: برای انجام کاری به اطراف شهر رفته بودم که بین راه مردی را که به ظاهر مسافر بود سوار کردم، اما چند دقیقه بعد ناگهان کلتی را روی پهلویم گذاشت و با تهدید خواست توقف کنم و پیاده شوم. هنوز چند قدم از ماشین فاصله نگرفته بودم که ۵۰ هزار تومان پول به من داد و گفت این پول برگشت تا خانه.

در حالی که شمار سرقت‌ها به ۴ فقره رسیده و فرضیه سریالی بودن قوت گرفته بود، پلیس یکی از خودرو‌های سرقتی را شناسایی کرد و راننده آن به نام کریم بازداشت شد. متهم پس از انتقال به پلیس آگاهی در بازجویی‌های اولیه مدعی شد

بی گناه است، اما در مواجهه حضوری با شاکی‌ها به ناچار لب به اعتراف گشود و به سرقت خودرو‌ها با همدستی ۵ نفر اعتراف کرد که آنها نیز بازداشت شدند.

در جریان تحقیقات مشخص شد کریم علاوه بر دست داشتن در سرقت خودرو‌ها تلفن همراه یک پسر افغانستانی را نیز سرقت کرده است.

با تکمیل تحقیقات برای هر ۶ عضو باند به اتهام سرقت مسلحانه در شب با تهدید کلت کمری و همچنین حمل و نگهداری اسلحه کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه ۲ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در دادگاه چه گذشت

در ابتدای جلسه، مالباختگان برای متهمان درخواست اشد مجازات کردند.

یکی از شاکی‌ها به قضات گفت: من کارخانه سنگتراشی دارم. معمولاً وقتی به کارخانه ام می‌رفتم بین راه مسافران را سوار می‌کردم. روز حادثه یک زن و مرد را در باقرشهر سوار کردم و بعدهم مردی افغانستانی سوار ماشینم شد. اما پس از پیاده شدن آن زوج، مرد افغانستانی با اسلحه من را تهدید به مرگ کرد. از ترسم به او پیشنهاد کار با حقوق ماهیانه ۱۵۰ میلیون تومان دادم، اما او به حرف‌هایم توجهی نکرد و خودرو، ۳۰۰ میلیون تومان چک، گوشی موبایل و دریلی که در ماشینم داشتم را دزدید و رفت.

شاکی دیگر نیز گفت: ماشینم را برای فروش آگهی کرده بودم که کریم با متهم دیگر به سراغم آمدند و از من خواستند تا با ماشین دور بزنیم، اما بین راه به رویم اسلحه کشیدند و ماشینم را دزدیدند.

پسری که تلفنش را سرقت کرده بودند نیز گفت: یک روز به عنوان مسافر سوار خودرویی شدم که یکی از متهمان روی صندلی عقب نشسته بود و با تهدید، تلفن همراهم را سرقت کرد.

پس از آن کریم به جایگاه رفت و گفت: از افغانستان به ایران مهاجرت کردم و کارت اقامت هم داشتم، اما مدتی قبل به اتهام مشارکت در قتل بازداشت شدم و کارتم ابطال شد. البته در آن پرونده تبرئه شدم. درباره این پرونده هم اتهام سرقت ماشین‌ها را قبول دارم، اما هیچکدام از مالباخته‌ها را آزار ندادم. حتی وقتی ماشین‌ها را سرقت می‌کردم به آنها ۵۰ هزار تومان می‌دادم تا خودشان را به مکان امن و یا خانه‌شان برسانند.

گوشی‌های سرقتی را هم به یکی از همشهری‌هایم می‌فروختم. من و ۵ دوستم با ماشین‌های سرقتی مسافرکشی می‌کردیم و پس از مدتی ماشین‌ها را در خیابان رها می‌کردیم. من اتهام سرقت گوشی موبایل پسر افغانستانی را قبول ندارم دوستم گوشی را دزدید.

در ادامه پنج متهم دیگر یک به یک به جایگاه رفتند، اما ضمن رد اتهامات گفتند: همه سرقت‌ها را کریم به تنهایی مرتکب شده او برای کم شدن مجازاتش پای ما را هم به این پرونده باز کرده است.

با پایان اظهارات متهمان قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.

منبع: روزنامه ایران