برای انتشار کتاب داستان کودکانه «باده‌وانێ ک چاخ بۊ» به ایسنا می‌آید و از دغدغه‌های کاری‌اش می‌گوید، از گویندگی و تجربه‌های شیرینش، از کار آموزشی برای کودکان با نیازهای ویژه و لزوم اهتمام به پاسداشت زبان مادری و پیامدهای مثبت آن برای کودکان، نوجوانان و جامعه .
دانش‌آموخته روان‌شناسی بالینی است و تخصصش کار با کودکان است. بیش از هر چیز دیگری بر نگاه حرفه‌ای در این حوزه تاکید دارد.
زهرا مرادپور با حضور در دفتر ایسنا در ایلام، اظهار کرد: «باده‌وانێ ک چاخ بۊ» اولین کتاب دوزبانه کردی-فارسی در حوزه داستان برای کودکان است.
او درباره ضرورت نگارش چنین کتاب‌هایی گفت: متأسفانه زبان مادری رو به افول می‌رود و مردم کمتر از اهمیت آن آگاهند و متأسفانه در این زمینه بسیار کم کار شده است.
این نویسنده ادامه داد: زبان مادری زبان بیان عواطف، هیجانات و احساسات اصیل انسان است. تجزیه، تحلیل و استدلال، معناشناسی و نحو با زبان مادری شکل می‌گیرد. اگر کودک زبان مادری را به خوبی بیاموزد آموختن دیگر زبان‌ها برای او بسیار آسان‌تر می‌شود. کاش وعده رئیس جمهور مبنی بر آموزش زبان مادری در مدارس محقق می‌شد.
مرادپور گفت: واقعاً جای تأسف دارد که اکثر ما رسم‌الخط زبان مادری را بلد نیستیم.
او اظهار کرد: وقتی به برخی از افراد می‌گویم با فرزند خود پیش از زبان فارسی و دست کم تا هفت‌سالگی به زبان مادری صحبت کنید، مکرراً این جواب را می‌شنوم که: " در این صورت کودک بعدها که به زبان ملی صحبت می‌کند لهجه خواهد داشت"، در پاسخ باید گفت: "آیا داشتن لهجه اشکالی دارد؟ داشتن لهجه یعنی اینکه فرد یک زبان دیگر هم بلد است و عار هم ندارد و تجربه هم نشان داده که اگر کسی زبان مادری‌اش را درست بیاموزد بهتر می‌تواند زبان دوم و سوم را یاد بگیرد. از این‌ها گذشته در دنیای امروز کودک چنان در معرض انواع رسانه ها قرار می‌گیرد که فوراً با زبان ملی تماس یافته و در سریع‌ترین زمان ممکن آن را می‌آموزد و جای هیچ‌گونه نگرانی وجود ندارد."
مرادپور به تجربه‌های خود در درمان مشکلات ویژه یادگیری اشاره کرد و گفت: کودکانی که به اصرار والدین می‌خواهند فارسی صحبت کنند و از صحبت با زبان مادری ابا دارند با مشکلات بیشتری در حوزه یادگیری خواندن، دیکته و انشا روبه‌رو می‌شوند.
او از تجربه‌های خود در نزدیکی به زبان کودکان گفت و تصریح کرد: با توجه به رشته تحصیلی‌ام، درمانگر بالینی کودک و نوجوان هستم و این کتاب نیز مرهون نوع ارتباطم با بچه هاست. علاوه بر این فعالیتم در مرکز اختلالات یادگیری همیشه مرا به کودکان نزدیک‌تر کرده، به گونه‌ای که داستان این کتاب را برای مراجعانم خوانده‌ام بنابراین حس می‌کنم از جامعه هدف این کتاب یک نظرسنجی هم صورت گرفته است.
این نویسنده از جای خالی کتاب در سبد فرهنگی خانواده‌ها گله کرد و گفت: مسئولان می‌توانند در این زمینه نقش‌آفرین باشند. ای کاش به قول‌هایی که در زمینه حمایت از نویسنده می‌دهند، عمل کنند تا دست کم بخشی از دغدغه های او که شامل فروش کتاب در این وانفسای کاغذ و چاپ می‌شود کاهش یابد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، اداره کل کتابخانه های عمومی و… همه و همه در ترویج کتابخوانی و حمایت از نویسندگان مسئول‌اند.
مرادپور در بخش دیگر مصاحبه از تجربه‌هایش در گویندگی رادیو گفت و بیان کرد: رادیو را دوست دارم و معتقدم نباید هر صدایی را به خورد مردم داد. متأسفانه از یک دهه گذشته شرایط به گونه ای شد که برخی بدون احراز ویژگی‌های گویندگی و با استفاده از روابطی خاص به استودیو راه یافتند و حتی بدون داشتن صدای خوب (که اولین ویژگی یک گوینده است) پشت میکروفن قرار گرفتند. چنین اتفاقاتی باعث پایین آمدن ذائقه شنونده می‌شود در حالی‌که رسانه برای تقویت و ماندگاری خود به بینندگان و شنوندگانی فهیم و ریزبین نیاز دارد، مخاطبانی که به صداها و اجراهای دست چندم قانع نمی‌شوند و گوینده خوب و برنامه خوب می‌خواهند.
او گفت: یک گوینده موفق در رادیو باید خودش پژوهشگر هم باشد و اگر خود نویسنده برنامه است نوشته‌هایش دارای مبنای تحقیقی باشد؛ کاری که بنده (بعنوان مجری-کارشناس) و آقای علی‌محمد ارسلانی (به‌عنوان تهیه کننده و کارشناس) امروز در برنامه «زاروانه» رادیو ایلام انجام می‌دهیم. این برنامه برنامه ای پژوهشی برای مخاطبانی است که می‌خواهند کودک ایلامی را بهتر بشناسند.
مرادپور ادامه داد: هنوز نوجوان بودم که به رادیو رفتم. برای برنامه های گوناگونی گویندگی و اجرا کردم. از محضر استادانی چون آقایان: رئوفی، نوذری، سروری، مهران دوستی، شجره ، مدقالچی و… در شبکه سراسری رادیو بهره ها بردم. در سال ۱۳۶۷ که ۱۶ ساله بودم اولین برنامه را در رادیو اجرا کردم. سال‌های بعد در بین برنامه هایی که اجرا می‌کردم برنامه کودک هم داشتیم. اولین برنامه کودک رادیو ایلام را اجرا کردم که نویسندگی و تهیه آن بر عهده آقای دکتر فرزین رسایی بود. بعد از آن کار نویسندگی کودک برای تلویزیون را سال‌ها انجام دادم. کار برای کودک سخت است.
او از زیبایی برقراری ارتباط با یک کودک اوتیسمی و یا فهمیدن یک کودک کم‌توان ذهنی گفت و تصریح کرد: این فهمیدن بسیار مهم است. ای کاش همه در هر جایگاهی، از جایگاه یک نویسنده گرفته تا یک رسانه‌ای، یک شاعر، یک مدیر و هر جایگاه دیگری مخاطب خود را بفهمیم و به دنیال این هدف باشیم.
مرادپور از خاطره روبه‌رو شدن خود با آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در دهه ۷۰ گفت و اظهار کرد: در آن زمان مرحوم هاشمی در سفر به ایلام، به صورت سرزده به استودیو رادیو آمد. ایشان وقتی مشاهده کرد که بخش عمده گفتار بنده بداهه است با خنده گفت: "من از رادیو اتومبیل صدای شما را شنیدم، راستش من نمی‌توانم مثل شما حرف بزنم". من هم گفتم "چون شغل شما گویندگی نیست."
او سپس در پاسخ به این سوال که چه توصیه‌ای به کسانی دارد که به کار گویندگی علاقه‌مند هستند گفت: توصیه نمی‌کنم با هدف استخدام در صداوسیما و به عنوان شغل به آن دل ببندند، اما پیشنهاد می‌کنم هنر گویندگی را آموزش ببینند و این کار جذاب را تجربه کنند.
انتهای پیام
