به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این روزها و در عصری که همه کشورها تلاش می‌کنند تا راز هر ترفندی برای جذابیت‌های بصری متفاوت به ویژه شهرها بهره‌ گیرند در کشور خودمان یعنی همین ایران مکان‌هایی وجود دارند که در زمان‌های دور اقداماتی را چنان سنجیده انجام داده‌اند که هر چقدر همه که تلاش شود نمی‌توان حتی با صرف هزینه‌های بسیار مثل آن معماری را پیاده کرد و یا اگر ساخته شود هیچ تضمینی برای جذب گردشگران آن وجود ندارد.

توصیف مطالب فوق، شرایط این روزهای رودخانه زاینده رود است. رودخانه‌ای که قرارگیری آن در وسط شهری تاریخی مثل اصفهان بهانه‌ای شد تا این نوع معماری و این قرارگیری رودخانه سبب شود تا این شهر از همه نظر برای گردشگری فوق‌العاده و شرایط اقلیمی متفاوت مهیا باشد.

زاینده‌رود بزرگترین رودخانه فلات مرکزی ایران است که اوج زیبایی آن را در اصفهان می‌توان دید.

رودخانه‌ای که علاوه بر قرارگیری آن در مرکز شهر سه پل تاریخی شهر اصفهان را برخود دارد و همین کافی است تا آب تنها بهانه زیبایی زاینده‌ رود در اصفهان باشد.

سی‌و‌سه پل، پل الله وردی‌خان و پل خواجه نصیر است که در اصفهان با آب گردشگران در سال‌های دور و نزدیک با آن عکس‌های یادگاری فراوانی گرفته‌اند.

اما آب این روزها در اصفهان کیمیاست. کیمیایی که نه فقط مردم بلکه مسئولان و مردم هم بر آن‌اند تا پاس بدارند زیبایی آب زاینده رود را و فریاد شادی مردمانی که برای هر وجب آب زاینده رود سر دادند و نماز شکری که به جا آوردند. زیبایی آب در این رودخانه کهن تا حدی است که رئیس جمهور کشورمان دستور اکید بر حفظ آب زاینده رود را دادند.

اما چیزی که مهم است ساماندهی آب زاینده رود است. طرح ساماندهی آب زاینده رود چند سالی است که در دستور کار مسئولان قرار گرفته و این امر نشان می‌دهد آب زاینده رود نه فقط برای عرصه گردشگری بلکه برای مردم اصفهان حیاتی است چرا که این مردم از یاد نمی‌برند که دیر زمانی نبود که خشکی بی‌انتها زاینده رود سوژه عکاسان شد و زمستان سال گذشته بود که با افتخار تیتر زدیم آب باز مهمان زاینده رود شد.

این روزها به مدد وزارت نیرو قرار است آب حالا‌ حالاها مهمان زاینده‌رود باشد همکاری وزارت نیرو سازمان میراث فرهنگی و شهردار اصفهان به مانند قطره قطره آبی است که می‌تواند آب را در این کهن رود نگاه دارد.

از طرفی پایبندی به تعهدات بین‌المللی است و از جمله کنوانسیون رامسر است که ایران را پایبند می‌کند آب را در زاینده رود نگه دارد.

زاینده رود اصفهان سرمایه ملی است که همین امر نشان می‌دهد تمام ایرانیان برای حفظ آن مسئولند. مسئولیتی که وظیفه‌ای تعریف شده برای هر قشر جامعه برای حفظ این میراث را نشان می‌دهد.

به یاد داشته باشید که اصفهان با زاینده رود زنده است و هر اقدام برای حفظ زاینده رود گاهی در جهت توسعه شهرهای تاریخی کشور از جمله اصفهان باشد.

انتهای پیام/