به گزارش خبرنگار مهر، پنجمین‌عنوان از مجموعه سینمایی «کینو_آگورا» با نام «سینه‌فیلیای نوین» به‌تازگی با ترجمه پورمحمدرضا توسط نشر لگا منتشر و راهی بازار نشر شده است.
مجموعه سینمایی کینو_آگورا مجموعه‌ای است زیرنظر کریستین ویتلی_ از مهمترین منتقدان معاصر فیلم_ که در کانادا منتشر شده و ترجمه عناوینش در ایران با سرپرستی مازیار اسلامی توسط انتشارات لگا به چاپ می‌رسد.
در هر کدام از کتاب‌های این‌مجموعه، یکی از مفاهیم یا اصطلاحات مهم مطالعات سینمایی تبیین شده و شرح مفصلی از آن ارائه شده است. همچنین در مورد تاریخچه‌ای که این مفهوم در مطالعات سیاسی داشته و تحولی که این مفهوم به تدریج پیدا کرده است. «کینو_آگورا: زندگی مؤلف» با ترجمه روبرت صافاریان، «کینو_آگورا: میزانسن»، با ترجمه حسام‌الدین موسوی ریزی، «کینو_آگورا: دکوپاژ»، با ترجمه قاسم مومنی و «کینو_آگورا: مونتاژ»، با ترجمه مهدیس محمدی، عناوینی هستند که تا به حال در قالب این‌مجموعه چاپ شده‌اند.
مازیار اسلامی، سرپرست و دبیر این‌مجموعه، در مقدمه کتاب‌های آن چنین آورده است:
مجموعه سینمایی کینو_آگورا کوششی بدیع است برای تدقیق مفاهیم و اصطلاحات مهم مطالعات سینمایی. عنوان مجموعه ارجاع یا شاید هم ادای دینی است به اصطلاحِ «کینو_پراودا» ژیگا ورتوف، یا همان «سینما_حقیقت» که به‌زعم ورتوف به قدرت پدیدارشناختی، مادی و مشاهده‌گرانه دوربین سینماتوگرافی اشاره داشت. در اینجا اما «کینو» به «آگورا» می‌پیوندد، واژه‌ای برگرفته از یونان باستان، به‌معنای «مکان گردهم‌آیی»، همان مکان مشهوری که تفکر در آنجا متولد شد، در کنار دیگر کنش‌های زندگی روزمره ازجمله ورزش، خرید و سرگرمی. از این‌رو مجموعه‌ی کینو_آگورا بر سویه تفکربرانگیز سینما انگشت می‌گذارد.
کتاب «سینه‌فیلیای نوین» روایتی است از حال و زندگی و تداوم سینه‌فیلیا در دوران اینترنت. راوی کتابْ گریش شامبو است، یک سینه‌فیل سرسپرده که رهسپار تاریخ غنی و پردست‌اندازِ سینه‌فیلیا شده و شرح این سفر و دیدارها و مصائب و کشف‌هایش را به کلماتِ جستاری بلند سپرده و آن را «سینه‌فیلیای نوین» نامیده. شامبو با دقتی رشک‌برانگیز و اشتیاقی همه‌جاحاضر این سفر شخصی را روایت کرده.
این‌کتاب اعاده‌حیثیتی را می‌ماند به تماشاگری و نقد و نوشتار در عصر شبکه‌های اجتماعی؛ به اینکه باید بچه‌های نسل اینترنت، فیلم‌بینیِ آنلاین، سینمادوستیِ مجازی، و به‌طور کلی فرهنگ فیلم اینترنتی را جدی‌تر گرفت، که اگر سینه‌فیلیای ادوار گذشته عادت‌ها و آیکون‌ها و آیین‌های خود را داشته، امروز هم سینه‌فیلیا زنده است و رسم و روش خودش را دارد. پس اتفاقی نیست که شامبو روایتش را با اعلام مخالفت با حکمِ «مرگ سینه‌فیلیا»ی سوزان سانتاگ و مقاله «انحطاط سینما»ی او آغاز می‌کند.
سینه‌فیلیا، همان‌طور که می‌دانیم، صرفاً در علاقه به سینما یا حتی میل به زیاد فیلم‌دیدن خلاصه نمی‌شود. این‌ها شرط لازم و نه کافی برای سینه‌فیلیا هستند. نه‌تنها دیدن، که فکرکردن، خواندن، حرف‌زدن و نوشتن درباره سینما به هر نحوی، فارغ از اینکه چقدر نامتعارف باشند، همگی فعالیت‌هایی کلیدی برای یک سینه‌فیل هستند. به بیان دیگر، سینه‌فیلیا مستلزم قسمی دلبستگی فعالانه به گفتمان حول فیلم‌هاست.
موضوع کتاب، «سینه‌فیلیای نوین» امروز است، چیزی که توسط تکنولوژی‌های رسانه‌ای جدید ناشی از انقلاب دیجیتال و اینترنت میسر شده است. در مقایسه با سینه‌فیلیای سانتاگ، این یک سینه‌فیلیای فراگیرتر است: نه‌تنها ذائقه‌ی اصلی سانتاگ، «سینمای هنری»، را در بر می‌گیرد، که شامل دیگر اَشکال سینما نیز می‌شود، و نه‌تنها تجربه‌ی تماشای فیلم در دورانی را در بر می‌گیرد که سانتاگ حسرتش را می‌خورد، که شامل اَشکال دیگری از تماشاگری نیز می‌شود. افزون بر این‌ها، این یک سینه‌فیلیای انترناسیونالیستی است، نه‌فقط برحسب فیلم‌ها، که به همان اندازه مهم، برحسب خود سینه‌فیل‌ها (cinephile).
این‌کتاب با ۱۱۸ صفحه، شمارگان ۷۰۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان منتشر شده است.
