به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، قارچها به عنوان عامل اصلی در فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی شناخته می شوند که به صورت سنتی با بکارگیری قارچ کش های شیمیایی سنتزی کنترل می شوند.
بکارگیری آفت کشهای شیمیایی با خطر ایجاد بیوتایپ های مقاوم، افزایش سطح میزان باقیمانده آفت کش بر روی محصولات کشاورزی و خطر پراکنش و انتشار این آفت کشها در محیط زیست همراه است و از این رو جلوگیری از وقوع آسیب های بهداشتی و محیط زیستی و پاسخگویی به مصرف کنندگان آگاه، توسعه و بکارگیری روشهای جدید و پایدار بیوتکنولوژیک در کشاورزی با هدف افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی را طلب می کند.
تولید آفت کش های زیستی مخمری یکی از روش هایی است که از طریق مکانیسم های متنوعی چون رقابت با پاتوژن هدف بر سر منابع غذایی و فضا، تولید ترکیبات آلی فرار، تولید آنزیم های لیتیک خارج سلولی، ایجاد فقر آهن، تولید بیوفیلم می تواند این هدف را محقق سازد.
در پژوهشی که توسط دکتر شقایق نصر عضو هیات علمی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، با مطالعه و غربالگری ۵۰ سویه بومی مخمری برعلیه Penicillium expansum به عنوان پاتوژن اصلی عامل فساد انگور انجام شد، شش سویه مخمری بین ۱۶.۳ تا ۳۳.۶ درصد سبب مهار رشد قارچ بیماریزا شدند آزمونهای in vivo بر روی انگورهای آلوده به قارچ بیماریزا هم نشان داد که از بین ۶ سویه مخمری فوق، سویه مخمری Geotrichum candidum بیشترین پتانسیل جلوگیری از فساد را دارد.
