دانشمندان سیاره‌شناسی از ترکیب مداری و شیمیایی خانواده سیارک‌های آتور برای محاسبه زمانی که مشتری و دیگر غول‌های گازی شروع به حرکت به سمت مدار‌های فعلی خود نمودند، استفاده کرده‌اند.

بر اساس ارزیابی‌های جدید اخترشناسان، این مهاجرت ها ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از شکل گیری منظومه شمسی آغاز شد، دانشمندان نتایج مطالعات خود را در مجله‌ای علمی منتشر کردند.

این مطالعه بیان کرد که تجزیه و تحلیل مدار‌ها و تاریخچه شکل گیری سیارک‌ها از خانواده Athor نشان داد که منبع آن ها (جسمی آسمانی که پس از تجزیه خود تولید شده است) ۵۹ میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی نابود شده است. همچنین با در نظر گرفتن نتایج نظارت بر سیارک‌های تروجان در مجاورت مشتری، همه این ها نشان می‌دهد که مدار سیارات غول پیکر حدود ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی ناپایدار شده است.

گروهی از سیاره‌شناسان اروپایی، آمریکایی و بریتانیایی به رهبری الساندرو موربیدلی، استاد رصدخانه کوت دازور در نیس به این نتیجه رسیدند.

دانشمندان چندین دهه است که در حال بررسی چگونگی شکل گیری منظومه شمسی در مراحل اولیه توسعه آن بوده اند و تجزیه و تحلیل می‌کنند که چگونه این فرآیند‌ها می‌توانند بر ظاهر فعلی و ترکیب شیمیایی زمین و سایر سیارات تأثیر بگذارند.

محاسبات قبلی این تیم از دانشمندان، که در اوایل دهه ۲۰۰۰ منتشر شد، اولین محاسباتی بود که نشان داد مشتری و سایر سیارات غول پیکر گازی در دوران اولیه منظومه شمسی تحت یک سری مهاجرت ها قرار گرفته اند. این کشف منجر به علاقه زیادی برای مطالعه این موضوع شد که دقیقاً از چه زمانی این حرکت‌های سیاره‌ای آغاز شد و چه آثار فیزیکی از مهاجرت‌ها در منظومه شمسی امکان حفظ شدن داشته است.

دانشمندان با مطالعه شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌های خانواده «اتور» که «نخستین منبع» آن در نزدیکی مریخ در ۲ تا ۳ میلیون سال اول زندگی منظومه شمسی پدید آمده و در اثر برخورد با یک جسم پیش سیاره‌ای دیگر در زمان شروع سیارات غول پیکر به مهاجرت توانستند این اطلاعات را به دست آورند. 

دانشمندان از این ویژگی سیارک‌های خانواده آتور برای تعیین زمان شروع این «مهاجرت‌ها» استفاده کردند.

منبع: تاس