زنان قربانیان خاموش زمین‌لرزه افغانستان با بحران مضاعف روبرو هستند
باشگاه خبرنگاران جوان- سوزان فرگوسن، نماینده ویژه سازمان ملل برای زنان در افغانستان اعلام کرد زنان و دخترانی که از زمین‌لرزه مرگبار افغانستان رنج می‌برند، با مشکلات بیشتری در بازسازی زندگی و معیشت خود مواجه هستند و کمک چندانی در دسترس ندارند.
وی گفت: «با اینکه پس‌لرزه‌های اصلی گذشته یا عمدتاً گذشته‌اند، زنان در مناطق آسیب‌دیده با یک فاجعه بلندمدت روبه‌رو هستند و بدون کمک فوری بیشتر، وضعیتشان وخیم‌تر خواهد شد.»
یک زن نجات‌دهنده که با حمایت این سازمان فعالیت می‌کرد، تجربه خود را از «دویدن در کناره‌های کوه‌ها و اجتناب از سقوط سنگ‌ها در هر پس‌لرزه» توصیف کرد.
فرگوسن افزود: «زنی دیگر که به این تیم‌ها پیوسته بود، گفت هیچ کانال دیگری برای بیان نیازها و نگرانی‌های زنان وجود ندارد، چون زنان از صحبت با مردان منع شده‌اند.» بیش از دو هفته پس از وقوع زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۶.۰ در شرق افغانستان، نجات‌دهندگان با دشواری‌های بسیار زیاد – اغلب پیاده – برای رسیدن به دورافتاده‌ترین جوامع ولایت کنر تلاش کرده‌اند.
حداقل ۲۲۰۰ نفر جان خود را از دست دادند، زیرا خانه‌هایی که روی شیب‌های تند ساخته شده بودند، هنگام زمین‌لرزه حوالی نیمه‌شب ۳۱ اوت روی هم فرو ریختند.
فرگوسن پس از ملاقات با زنانی که در یک چادر ساده در شهرستان چوکی زندگی می‌کردند، گفت مشخص است که آن‌ها به زودی به سرپناه مقاوم‌تری نیاز خواهند داشت، زیرا دما شروع به کاهش می‌کند.
او گفت: «این زنان در نیمه‌شب هنگام وقوع زمین‌لرزه روستای خود را ترک کردند و ساعت‌ها پیاده راه رفتند تا سرپناه موقت پیدا کنند. آن‌ها گفتند که خویشاوندان خود را از دست داده‌اند که بسیاری هنوز زیر آوار مانده‌اند. خانه و معیشت خود و منابع درآمدشان را از دست داده‌اند. یکی از زنان به من گفت: 'حال دیگر هیچ چیز نداریم.'» پاسخ بشردوستانه به این فاجعه با ممنوعیت رهبران طالبان بر ورود زنان کارکن و پیمانکار افغان به محوطه‌های سازمان ملل در کابل، از ۵ سپتامبر، دچار مشکل شده است.
فرگوسن گفت: «این ممنوعیت بر ما تأثیر گذاشته، زیرا زنان کارکن ما اجازه ندارند به دفتر بیایند و کار کنند. با این حال، زنان کارکن و زنان فعال در پاسخ بشردوستانه همچنان می‌توانند در مناطق آسیب‌دیده زمین‌لرزه فعالیت کنند و این امر واقعاً ضروری است و به عنوان فعالیت ضروری شناخته شده است.» زنان و دختران بیش از نیمی از کشته‌شدگان و زخمی‌های این فاجعه را تشکیل می‌دهند و همچنین ۶۰ درصد از افراد هنوز مفقود را شامل می‌شوند.
به گفته فرگوسن بسیاری از بازماندگان در چادر یا در فضای باز زندگی می‌کنند، همان‌طور که تیم‌های ارزیابی مشاهده کرده‌اند. ارائه خدمات بهداشتی به بازماندگان از اولویت‌هاست و یافتن زنان برای انجام این کار مطابق با هنجارهای فرهنگی اهمیت دارد.
فرگوسن توضیح داد: «از گفته‌های کارکنان بهداشت و برخی زنان شنیدم که در منطقه‌ای از مناطق آسیب‌دیده، هنجارهای فرهنگی به گونه‌ای بود که زنان نمی‌خواستند مردان آن‌ها را لمس کنند و مردان هم نمی‌خواستند زنان را هنگام نجات لمس کنند.» تخریب زیرساخت‌های اساسی، خطر خشونت علیه زنان و دختران را افزایش داده است، زیرا مجبورند برای پیدا کردن سرویس بهداشتی یا جمع‌آوری آب مسافت طولانی طی کنند و در معرض خشونت و مین‌های زمینی قرار گیرند.
فرگوسن گفت: «در زندگی روزمره، در این زمینه فرهنگی، زنان هر روز برای زنده ماندن و حمایت از خانواده‌های خود با دشواری روبه‌رو هستند. اکنون در بی‌ثباتی و هرج‌ومرج پس از زمین‌لرزه، برای تغذیه فرزندان و یافتن مکان امن برای ماندن با مشکلات بسیار بیشتری مواجه خواهند شد.» تصاویر ماهواره‌ای نشان داده‌اند که بیش از ۶۴۹,۰۰۰ تن آوار – معادل ۴۰,۵۰۰ کامیون – هنوز باید پاک‌سازی شود. بر اساس تحلیل برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP)، حداقل ۲۳,۰۰۰ نفر ممکن است مجبور شده باشند خانه‌های خود را ترک کنند.
12227535
مهمترین اخبار بین‌الملل
