به گزارش خبرنگار مهر، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) تصمیم گرفته است روز جهانی آموزش امسال را به دختران و زنان افغانستان اختصاص دهد. توجه یونسکو در حالی به دختران و زنان افغانستان جلب شده که طالبان در بیش از یک‌ونیم سال گذشته به دانش‌آموزان دختر بالاتر از کلاس ششم اجازه رفتن به مدرسه را نداده است. با این حال شماری از فعالان حقوق زن و دانش‌آموزان دختر از این اقدام سازمان یونسکو استقبال می‌کنند، اما تاکید دارند که اختصاص «روز جهانی آموزش به دختران افغانستان» هیچ تأثیری در وضعیت سیاسی در خصوص محروم بودن زنان و دختران کشور از آموزش ندارد. به گفته آنان، تغییر وضعیت کنونی بانوان افغانستان در رابطه با آموزش، تحصیل و کار، نیازمند نام‌گذاری‌ها، القاب‌گذاری‌ها و گماشتن جایزه‌ها نیست، دختران و زنان کشور از سازمان یونسکو می‌خواهند که از سیاسی شدن معارف افغانستان جلوگیری کند.
در همین حال، برخی از دختران دانش‌آموز می‌گویند که جامعه جهانی سازمان‌ها باید طالبان را وادار بسازند تا زنان را از حقوق اساسی‌شان محروم نکنند. لیدا احمدی، یکی از دانشجویان دختر در ولایت پروان می‌گوید بسته بودن درب‌های مدارس و دانشگاه‌ها به روی دختران، باعث عقب ماندگی جامعه می‌گردد. این دانشجو می‌افزاید ما از این اقدام یونسکو حمایت می‌کنیم، اما این سازمان‌ها باید طالبان را وادار سازند که درب دانشگاه‌ها و مدارس را به روی دختران باز کنند.
مجتبی فروغ، یکی از شهروندان کشور، می‌گوید: جامه جهانی تا امروز اقدام جدی برای باز شدن مدارس و دانشگاه‌ها به روی دختران انجام نداده‌اند. اگر اقدامی هم انجام داده‌اند، مثل توقف حمایت‌های مالی‌شان از برخی پروژه‌های عام‌المنفعه بوده که در شرایط کنونی به جای فشار بالای طالبان، مردم عام را متضرر ساخته است. در حال حاضر وقت نام‌گذاری نیست؛ باید درب مدارس و دانشگاه‌ها به روی دختران باز گردد.
این در حالی است که سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد روز ۲۹ دی، با نشر خبرنامه‌ای به اولویت‌دهی به آموزش و پرورش تأکید کرده است. در این خبرنامه آمده است: یونسکو امسال روز جهانی را به دختران و زنان افغانستان که از حق تحصیل محروم شده‌اند، اختصاص می‌دهد. مردم این کشور خواهان لغو فوری ممنوعیت حق دسترسی به آموزش زنان هستند.
یونسکو همچنان تأکید کرده است آموزش، حق انسانی، منفعت و مسؤولیت عموم است. به گفته این سازمان، بدون آموزش باکیفیت، فراگیر و عادلانه و فرصت‌های همیش‌گی برای همه، کشورها در دست‌یابی به برابری جنستی و شکستن چرخه فقر که میلیون‌ها کودک، جوان و بزرگ‌سال درگیر آن هستند، موفق نخواهند شد. در بیانیه سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد همچنان آمده است که آموزش و پرورش باید در اولویت قرار بگیرد تا پیش‌رفت به سوی همه اهداف توسعه پایدار در برابر رکود جهانی، نابرابری‌های فزاینده و بحران آب‌وهوا تسریع یابد.
توجه یونسکو در حالی به دختران افغانستان جلب شده که طالبان با تسلط بر کشور، درب مدارس را به روی دختران بسته است. مقام‌های امارت اسلامی در بیش از یک‌ونیم سال گذشته دلایل مختلفی برای این محدودیت ارائه کرده‌اند. طالبان در این مدت زیر فشار افکار عامه و جامعه جهانی به هر بهانه‌ای توسل جسته‌اند، از تغییر لباس دانش‌آموزان دختر تا تغییر برنامه آموزشی در مطابقت با «قوانین شرعی و سنتی افغانستان» و همچنان علت‌های فرهنگی. این دلایل و علت‌ها اما نتوانسته نظر شهروندان، نمایندگان کشورها و سازمان‌های بین‌المللی را جلب کند.
وضع محدودیت از سوی طالبان بر زنان و دختران سبب شده است که بیشتر دختران دانش‌آموز و دانشجو به بیماری‌های روانی مبتلا شوند و در مواردی دست به خودکشی بزنند.
پیش از این نیز گزارش‌های زیادی از ابتلای دانش‌آموزان دختر به بیماری‌های روانی منتشر شده است. حدود سه ماه پیش مسؤولان سلامت روانی در هرات خاطرنشان ساختند که ۷۵ درصد کسانی که به بخش سلامت روانی بیمارستان حوزه‌ای هرات مراجعه می‌کنند، زن هستند. بر اساس گزارش این اداره، بیشتر مراجعانی که از مشکلات روانی رنج می‌برند، دانشجویان دختر و زنانی هستند که از زمان آغاز حاکمیت طالبان درس و کار خود را از دست داده‌اند.
طالبان اما تاکنون به نگرانی شهروندان، نمایندگان کشورها و سازمان‌های بین‌المللی پاسخ مثبت ارائه نکرده‌اند. مسؤولان رسانه‌ای این گروه خود را به تأمین حقوق شهروندان متعهد می‌دانند، اما در عمل برای بازگشایی مدارس به روی دختران هیچ اقدامی انجام نمی‌هند. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در صحبت با رسانه‌ها بسته بودن مدارس متوسطه و مدارس دخترانه را «چالش‌های موقت» عنوان کرده و گفته است که برای حل این چالش تلاش‌ها جریان دارد.
همه‌ساله از ۲۴ ژانویه (۴ بهمن) به‌عنوان روز جهانی آموزش در جهان گرامی داشته می‌شود. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد تذکر داده است که در حال حاضر ۲۴۴ میلیون کودک و نوجوان در سرتاسر جهان از نعمت سواد محروم‌اند و ۷۷۱ میلیون بزرگ‌سال نیز توانایی خواندن و نوشتن ندارند.
