به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از لس آنجلس تایمز؛ با توسعه و رشد شبکه اینترنت، موضوع دسترسی برابر و عادلانه شهروندان به این فناوری نوظهور به دغدغه بسیاری از کارشناسان حوزه فضای مجازی و جامعه شناسان بدل شده است. عدم توازن و برابری در دسترسی به اینترنت با توسعه و رشد این فناوری نوظهور به چالشی عمیق برای دولت‌های جهان و سازمان‌های فراملی تبدیل شده. انسان معاصر دوشادوش زیست واقعی خود زیست مجازی دادر و نابرابری و عدم وجود امکانات برای همه معضلی است که دنیای واقعی به دنیای مجازی منتقل کرده و ایالات متحده آمریکا هم در این عرصه استثنا نیست.
مجموعه نظر سنجی جامعه آمریکایی، اخیراً بر اساس تحلیل داده‌های خود به این نتیجه رسید که تعداد بیشتری از کالیفرنیایی‌های سفید پوست به نسبت خانوارهای سیاه پوست و لاتین تبار به اینترنت دسترسی دارند.
مؤسسه سیاست عمومی کالیفرنیا که اخیراً نتیجه بررسی‌های خود را ارائه کرده است، خاطرنشان کرد که نظرسنجی سازمان سرشماری ایالات متحده آمریکا، زمانی که دسترسی به اینترنت پر سرعت به علت قرنطینه‌های ناشی از همه گیری به امری ضروری برای دسترسی به مدرسه و دورکاری تبدیل شده بود تصویری از گسترش دسترسی مردم به خدمات اینترنت پر سرعت اما به صورت نابرابر را نشان می‌دهد.
این داده‌ها از نظر سنجی جامعه آمریکا در سال ۲۰۲۰ بدست می‌آیند که پخش و دسترسی به آن به گفته مؤسسه به دلیل همه گیری کووید ۱۹ و «جبهه گیری قابل توجه و بدون پاسخ» محدود شده است. این مؤسسه در ادامه بیان کرد: «ما یافته‌هایمان را محتاطانه ارائه می‌کنیم و مقایسه مستقیمی با سال‌های قبل انجام نمی‌دهیم.»
بر اساس این داده‌های تجربی ۸۵ درصد از خانواده‌های کالیفرنیایی در سال ۲۰۲۰ به اینترنت پر سرعت دسترسی داشتند در حالیکه ۹۴ درصد از همه خانواده‌ها به اینترنت به طور کلی، پر سرعت و خطی و کم سرعت دسترسی داشتند. ۸۷ درصد از خانواده‌های سفید پوست به اینترنت پر سرعت دسترسی داشتند، در حالیکه ۸۳ درصد از خانواده‌های سیاه پوست و ۸۰ درصد خانواده‌های لاتین تبار به اینترنت پر سرعت دست داشتند.
این اختلافات فقط در میان گروه‌های نژادی نبود. خانوارهایی که سرپرستی آنها بزرگسالان ۶۵ سال به بالا یا افرادی غیر تحصیلکرده هستند به نسبت خانوارهایی با سرپرست‌های جوان و تحصیلکرده کمتر به اینترنت پر سرعت دسترسی دارند. به همین ترتیب خانوارهایی با درآمد سالیانه کمتر از ۵۰۰۰۰ هزار دلار کمتر از خانواده‌های ثروتمند به پهنای باند دسترسی داشتند.
علاوه بر این ۱۲ درصد از خانواده‌های سیاه پوست و لاتین تبار و ۲۳ درصد از خانواده‌ها کم در آمد، گزارش دادند که لپ‌تاپ، دسکتاپ یا «سایر دستگاهای کامپیوتری» را در خانه نداشتند.
این مؤسسه در ادامه نوشت «نکته حائز اهمیت این است که ۵ درصد از خانواده‌هایی که کودکان مدرسه‌ای داشتند در خانه دسترسی به کامپیوتر نداشتند.»
شکاف طبقاتی در دسترسی به اینترنت در ناحیه یکپارچه مدرسه لس‌آنجلس به طوری واضح دیده می‌شود. طبق تخمین‌ها ۲۰ درصد از دانش آموزان که چیزی حدود ۹۰۰۰۰ کودک از ۴۵۰۰۰۰ نفر هستند، به طور کامل به پهنای باند دسترسی نداشته و یا پهنای باند کافی برای برآورده کردن الزامات تحصیلی خود نداشتند.
برخی از دانش آموزان گزارش دادند که هنگام انجام تکالیف مدرسه از راه دور به صورت آنلاین مشکلاتی چون آنلاین بودن چند دانش‌آموز کاربر به طور همزمان و در نتیجه اختلال در اینترنت و قطع ارتباط داشته‌اند.
مقامات ناحیه اخیراً یک طرح ۵۰ میلیون دلاری را برای ایجاد دسترسی به اینترنت برای خانواده‌هایی که ممکن است از پس هزینه‌های آن بر نیایند، ارائه کردند.
علاوه بر این، مؤسسه افزود که بر آورده‌ای کمیسیون ارتباطات فدرال نشان می‌دهد که ۳.۷ میلیون خانوار واجد شرایط برنامه‌های فدرال هستند که برای دسترسی به پهنای باند به آنها تخفیف داده شده و یا یارانه پرداخت می‌شود، اما تنها ۱.۴ ملیون خانواده تا کنون ثبت نام کرده‌اند.
این مؤسسه نوشت: «با این وجود، این برنامه‌ها به افزایش دسترسی دیجیتال کمک کرده‌اند.»
پاندمی کووید ۱۹ به تغییراتی اساسی در زندگی مردم منجر شد که از جمله می‌توان به کلاس‌های آنلاین و دورکاری اشاره کرد که وجود اینترنت را در زندگی همه بیش از پیش ضروری کرد. بعضی از شرکت‌ها، دورکاری را با توجه به مزایای خاص آن مانند نیاز به فضای کار و هزینه‌های حضور در محل کار بعد از قرنطینه هم رها نکردند بنابراین امروزه عدم توجه دولت‌ها به دسترسی همگانی و برابر تمام مردم به خدمات اینترنت پر سرعت بیش از گذشته مهم شده و دولت‌ها باید تلاش خود را برای رساندن خدمات اینترنتی و ابزارهای تکنولوژی به تمامی اقشار مردم بیشتر کنند.
