سران رژیم صهیونیستی پس از حمله موشکی اخیر ایران، خواستار حمله به تأسیسات هسته‌ای کشورمان شده‌اند. این در حالی است که ایالات متحده آمریکا، به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی این رژیم بار‌ها مخالفت خود را با این اقدام اعلام کرده است. اما باز هم صفحات مجازی وابسته به رژیم صهیونیستی لفاظی‌هایی در رابطه با حمله به تاسیسات هسته‌ای کشورمان انجام می‌دهند.

سردار علی فدوی جانشین فرمانده سپاه نیز هشدار داد که «اگر اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کند، ایران تأسیسات انرژی آن را مورد هدف قرار خواهد داد.» در صورتی رژیم صهیونیستی حماقت حمله به زیرساخت‌های کشورمان را انجام دهد، ایران نیز اهداف مشروعی در خاک سرزمین‌های اشغالی برای حمله پیدا خواهد کرد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد با توجه به وسعت محدود اسرائیل بار اصلی تامین انرژی در این منطقه بر دوش حدود ۱۵ نقطه حیاتی اعم از پالایشگاه، نیروگاه و میادین نفتی و گازی است.

چهار میدان گازی اصلی رژیم صهیونیستی

رژیم صهیونیستی چهار میدان گازی اصلی دارد که عمدتاً نیاز خود را از سه میدان کاریش، تامار و لویاتان تأمین می‌کند. مجموع تولید سالانه گاز این رژیم ۲۳.۵ میلیارد مترمکعب است که از این میزان به طور متوسط، ۱۱ میلیارد مترمکعب در سال صادر می‌شود. میدان لویاتان، به‌عنوان بزرگ‌ترین منبع گاز طبیعی این رژیم، سالانه ۱۲ میلیارد مترمکعب گاز تولید می‌کند که حدود ۵۱ درصد از نیاز گازی اسرائیل را تأمین می‌کند. تولید ۷۰ درصد برق اسرائیل نیز به این میدان وابسته است؛ بنابراین، هدف قرار گرفتن آن می‌تواند اختلالات جدی در تأمین برق و افزایش هزینه‌ها برای خانواده‌ها و صنایع به همراه داشته باشد.

میدان گازی تامار با تولید سالانه ۱۰ میلیارد مترمکعب، دومین منبع گاز بزرگ اسرائیل است و بیشتر برای تأمین نیاز‌های داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کارشناسان برآورد کرده‌اند که در صورت آسیب دیدن این میدان، خسارتی بالغ بر ۱.۵ میلیارد دلار به بار خواهد آمد.

میدان کاریش نیز با تولید متوسط سالانه ۶.۵ میلیارد مترمکعب، عمدتاً برای صادرات به کشور‌های مصر و اردن استفاده می‌شود. درآمد سالانه رژیم صهیونیستی از صادرات گاز به‌طور متوسط ۴ میلیارد دلار است؛ به عبارت دیگر، هدف قرار گرفتن این میدان به معنای از دست دادن درآمدی بین ۳ تا ۴ میلیارد دلار به همراه هزینه‌های بازسازی آن خواهد بود.

زمین‌گیر شدن اسرائیل با هدف قرار دادن دو پالایشگاه

اسرائیل منابع نفتی محدودی در اختیار دارد و با توجه به اینکه ۴۰ درصد سبد انرژی آن وابسته به نفت است، عمدتاً نیاز خود را از طریق واردات تأمین می‌کند. تنها دو میدان نفتی در این کشور وجود دارد که مجموعاً کمتر از ۴۰ هزار بشکه در روز تولید می‌کنند. میدان نفتی حلتس که در نزدیکی بندر اشکول واقع شده و با ظرفیت تولید روزانه ۲۵ هزار بشکه بزرگ‌ترین میدان نفتی این رژیم است. میدان نفتی مجد نیز ۱۰ هزار بشکه در روز تولید می‌کند. به‌طور کلی، اسرائیل روزانه نزدیک به ۳۰۰ هزار بشکه نفت مصرف می‌کند که بیش از ۲۵۰ هزار بشکه از طریق واردات و مقدار کمی از آن به‌وسیله تولید داخلی تأمین می‌شود.

پالایشگاه‌های حیفا و اشدود به‌عنوان دو پالایشگاه مهم اسرائیل، نفت وارداتی و تولید داخلی را فرآوری می‌کنند. ظرفیت پالایشگاه حیفا حدود ۲۰۰ هزار بشکه در روز است و هزینه بازسازی آن در صورت حمله ایران، بیش از ۲ میلیارد دلار برآورد می‌شود. از طرفی، اگر در نظر بگیریم که تولید آن تا زمان بازسازی یک ماه به طول بیانجامد و قیمت نفت نیز در کانال ۷۰ هزار تومان باشد، ضرر ناشی از تعطیلی ۳۰ روزه این پالایشگاه، ۴۲۰ میلیون دلار خواهد بود.

پالایشگاه اشدود دیگر پالایشگاه این رژیم است که ظرفیت آن ۱۰۰ هزار بشکه بوده و هزینه بازسازی آن حدود ۱ میلیارد دلار برآورد می‌شود. ضرر ناشی از توقف تولید نیز با در نظر گرفتن شرایط مشابه پالایشگاه حیفا، حدود ۲۱۰ میلیون دلار برای یک ماه خواهد بود. علاوه بر این، آسیب به پالایشگاه‌ها می‌تواند منجر به افزایش قیمت سوخت در بازار شود که می‌تواند هزینه‌های اقتصادی کل کشور را تحت تأثیر قرار دهد و تأمین انرژی صنایعی که به سوخت وابسته هستند را با مشکلات جدی مواجه کند.

معرفی ۶ نیروگاه اصلی سرزمین‌های اشغالی

نیروگاه‌ها نیز از دیگر مراکز کلیدی انرژی رژیم صهیونیستی هستند. نیروگاه هاگیت بزرگ‌ترین نیروگاه برق در اسرائیل است که روزانه هزار و ۸۰۰ مگاوات برق تولید می‌کند. براساس برآوردها، خسارت ناشی از آسیب احتمالی به این نیروگاه یک میلیارد دلار برآورد می‌شود. علاوه بر این، خاموشی گسترده با توجه به ظرفیت این نیروگاه از دیگر پیامد‌های حمله به آن است.

نیروگاه برق اروت رابین دیگر منبع بزرگ تأمین برق رژیم صهیونیستی است که ظرفیت روزانه تولید آن هزار و ۵۰۰ مگاوات است. نیروگاه برق اشدود سومین نیروگاه اسرائیل است که با ظرفیت تولید هزار و ۲۰۰ مگاوات در روز به تأمین برق این کشور کمک می‌کند. نیروگاه روتنبرگ با ظرفیت تولید هزار مگاوات، نیروگاه برق گزر با ظرفیت ۶۰۰ مگاوات و نیروگاه رامت هواف با ظرفیت ۸۰۰ مگاوات از دیگر نیروگاه‌های مهم رژیم صهیونیستی هستند. هدف قرار گرفتن هر یک از این نیروگاه‌ها، به ویژه نیروگاه‌هایی که بخش قابل توجهی از برق این رژیم را تأمین می‌کنند، علاوه بر هزینه‌های بالای بازسازی، باعث خاموشی گسترده، افزایش هزینه تأمین انرژی و نارضایتی عمومی خواهد شد.

بنادر اسرائیل خوراک موشک‌های ایران

علاوه بر موارد ذکر شده، بنادر حیفا، اشکلون و ایلات از مهم‌ترین گلوگاه‌های تجاری این رژیم هستند و به‌عنوان نقاط کلیدی برای صادرات و واردات نفت و فرآورده‌های سوختی عمل می‌کنند. بندر اشکلون مهم‌ترین پایانه نفت خام است که روزانه ۱۸۰ هزار بشکه نفت و فرآورده‌های نفتی را وارد رژیم صهیونیستی می‌کند.

بندر حیفا بزرگ‌ترین بندر نفتی رژیم صهیونیستی است که نقش حیاتی در تجارت و تأمین انرژی این رژیم دارد و حدود ۴۰ درصد از کل تجارت خارجی اسرائیل از طریق این بندر انجام می‌شود. این بندر به پالایشگاه حیفا متصل است که مهم‌ترین پالایشگاه این رژیم به شمار می‌رود. این بندر ظرفیت واردات روزانه ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار بشکه نفت خام را دارد. اما براساس آخرین آمارها، روزانه ۴۰ هزار بشکه از این طریق وارد اسرائیل می‌شود. به‌طور کلی، سالانه حدود ۳۰ میلیون تن کالا که شامل نفت، فرآورده‌های نفتی و دیگر کالا‌ها است، از طریق این بندر جابه‌جا می‌شود.

بندر ایلات اگرچه در مقایسه با بنادر مدیترانه‌ای مانند اشدود و حیفا کوچکتر است، اما نقش حیاتی در حمل و نقل محموله‌های فله و واردات خودرو ایفا می‌کند. این بندر در بیشتر مواقع برای تجارت با کشور‌های آسیای شرقی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به‌طور کلی حدود ۸ درصد از تجارت خارجی اسرائیل از این طریق انجام می‌شود.

پایانه و انبار نفتی اشکلون از مهم‌ترین تاسیسات نفتی در رژیم صهیونیستی است که در بندر اشکلون قرار دارد و به دلیل موقعیت استراتژیک خود، به عنوان یکی از نقاط کلیدی برای واردات و صادرات نفت و فرآورده‌های نفتی شناخته می‌شود. میلیون‌ها بشکه در این پایانه ذخیره شده است که نقش مهمی در تامین انرژی داخلی دارد. 

با توجه به این شرایط، هرگونه حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ایران می‌تواند تأثیرات جدی بر روی زیرساخت‌های انرژی رژیم صهیونیستی و همچنین اقتصاد این کشور داشته باشد. افزایش هزینه‌ها، نارضایتی عمومی و اختلالات در تأمین انرژی از جمله پیامد‌های محتمل این وضعیت به شمار می‌روند.

منبع: خبرگزاری دانشجو