اکبر گداری صادرات را جزو مولفه‌های اصلی اقتصادهای ملی دانست و افزود: کشورها زیرساخت‌های حمل‌ونقل، تولید و توزیع خود را باهدف توسعه صادرات تقویت می‌کنند این در حالی است که در ایران، صادرات باهدف تأمین ارز برای واردات نهاده و ماشین‌آلات انجام می‌گیرد.

وی ادامه داد: کشورهایی مانند کره جنوبی و ژاپن به‌منظور تصاحب سهم بیشتر از بازارهای بین‌المللی، مقیاس تولید خود را افزایش می‌دهند و برای تأمین نیاز ۳ تا ۴ میلیارد از مردم دنیا برنامه‌ریزی می‌کنند در این شرایط هزینه تولید پایین و صادرات توجیه پیدا می‌کند.

وی با بیان اینکه صادرات، یک پروسه و فرایند طولانی است، خاطرنشان کرد: ورود یک کالا به بازار صادراتی نیازمند پرداختن به ۲ مقوله زیرساختی، یعنی پشتیبانی از لجستیک و حل مشکلات نقل‌وانتقالات پولی و بانکی است.

گداری با اشاره به ضعف‌های حوزه ترانزیت و لجستیک در ایران، گفت: هزینه حمل‌ونقل در ایران به دلیل فرسودگی ناوگان‌ها زیاد است که این موضوع در نهایت بر قیمت تمام شده محصولات ایرانی تأثیر می‌گذارد؛ همچنین زمان جابه‌جایی انتقال کالا از ایران به مقاصد صادراتی زیاد است؛ ازاین‌رو صادرکننده نمی‌توانند زمان مشخصی برای ارسال بار به‌طرف معامله خود در کشورهای مقصد بدهد و به‌نوعی اطمینان بین صادرکنندگان و واردکنندگان تحت شعاع قرار می‌گیرد.

این مقام مسئول با بیان اینکه بازگشایی ال سی کارکرد خود را در شرایط تحریم از دست می‌دهد، گفت: هزینه نقل‌وانتقال در زمان استفاده از ال سی پایین می‌آید علاوه بر این ال سی اطمینان خاطر در بازگشت پول به صادرکنندگان می‌دهد. در شرایط تحریم این دو موضوع با اختلال مواجه می‌شود و در کنار این موضوعات چالش‌های تولید در کشور نیز باعث شده است که صادرکننده ایرانی در مقایسه با رقبای خارجی با دشواری‌های بیشتری مواجه شود.

سرپرست دفتر آسیای میانه، قفقاز و روسیه سازمان توسعه تجارت ایران، ادامه داد: صادرکنندگان ایرانی در شرایط سخت به فعالیت خود ادامه می‌دهند؛ ازاین‌رو باید از آنها تجلیل شود. در کنار برگزاری روز ملی صادرات باید مولفه‌های مؤثر بر آن بررسی و برای حل‌کردن آنها راهکار ویژه ارائه کرد.

وی با تأکید بر اینکه بخش خصوصی از دولت به‌جای دریافت مشوق‌های صادراتی مطالبه‌گر تأمین زیرساخت‌های صادراتی شود، گفت: برند ایرانی در بازارهای جهانی آن‌گونه که باید شناخته نشده است به بیان دیگر ایران را با فرش، پسته و کالای خام می‌شناسند وقتی تولیدات دانش‌بنیان و های‌تک خود را در بازارهای بین‌المللی عرصه می‌کنیم باور نمی‌کنند که آن کالا ساخت ایران است پس باورپذیری برند ایرانی باید از سوی دولت انجام شود و با ابزار نفوذ خود ارزش برند ایرانی را بالا ببرد؛ بدون تردید این موضوع می‌تواند به صادرکننده ایرانی کمک کند.

به گفته این مقام مسئول؛ افزایش ارزش ویژه برند ایرانی در بین کشورهای منطقه برای صادرات و صادرکنندگان داخلی مفید و قدرت چانه‌زنی ما را در منطقه دوچندان می‌کند.

گداری با تصریح بر اعطای مشوق‌های هدفمند، گفت: اگر مشوق‌های صادراتی مستقیم به صادرکنندگان داده نشود دیگر ذهنیت ایجاد رانت به وجود نمی‌آید. به نظر بنده مشوق‌ها باید در تأمین زیرساخت‌ها هزینه شوند در این صورت دیگر مشوق‌ها موقتی، محدود و انحصاری نخواهند بود.