یکی از موانع پیش روی توسعه آموزش پزشکی،‌ کمبود اساتید متخصص بود که دغدغه‌ای برای کیفیت آموزشی تلقی می‌شد. با این حال، تلاش‌های گسترده وزارت بهداشت در طول سه سال گذشته و جذب بیش از ۴ هزار هیئت علمی جدید در حوزه بهداشت، توانسته است این دغدغه اساسی را به طور قابل ملاحظه‌ای برطرف کند. اکنون با حضور این اساتید و زیرساخت‌های آموزشی تقویت شده، توان آموزش پزشکی کشور تقویت شده است.

حفظ کیفیت آموزش پزشکی اولویت وزیر بهداشت

وزیر بهداشت در سخنان خود بارها بر این نکته تأکید کرده است که افزایش ظرفیت دانشجویی بدون جذب هیئت علمی کافی، منجر به افت کیفیت آموزش می‌شود. وزیر بهداشت در مصاحبه‌ای اعلام کرد: افزایش ظرفیت پزشکی اگر بدون تامین استاد و هزینه‌های لازم باشد، کیفیت آموزش کاهش می‌یابد. او این مسئله را یکی از چالش‌های اصلی در مسیر توسعه ظرفیت‌های پزشکی کشور می‌داند. هرچند این نگرانی‌ها قابل‌درک است، اما آمارهای ارائه‌شده توسط محمدعلی کی‌نژاد، رئیس هیأت عالی جذب اعضای هیأت علمی، نشان می‌دهد که در طول سه سال اخیر، وزارت بهداشت به‌تنهایی ۴۳۹۶ استاد جدید را به‌ عنوان هیئت علمی جذب کرده است. این ارقام قابل‌توجه، گویای تلاش‌های مداوم برای رفع این نگرانی‌ها هستند.

جذب ۴ هزار عضو هیئت علمی توسط وزارت بهداشت

محمدعلی کی‌نژاد، رئیس هیأت عالی جذب اعضای هیأت علمی، در مصاحبه‌ای عنوان کرده که از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ مجموعاً ۱۰۵۸۴ نفر به‌عنوان هیئت علمی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی جذب شده‌اند. از این تعداد، وزارت بهداشت به‌تنهایی ۴۳۹۶ استاد را جذب کرده است. این آمار نشان‌دهنده تلاش‌های قابل‌توجه برای جبران نیازهای آموزشی و تقویت زیرساخت‌های علمی دانشگاه‌ها است. این ارقام به‌وضوح بیانگر آن است که افزایش ظرفیت پزشکی با روند صعودی جذب هیئت علمی همراه بوده و بسیاری از نگرانی‌ها در مورد نبود استادان متخصص در حال رفع‌شدن است.

توسعه زیرساخت‌های آموزش پزشکی

توسعه زیرساخت‌های آموزشی و کلینیکی نقش اساسی در ارتقای کیفیت آموزش پزشکی دارد. علاوه بر جذب هیئت علمی، فراهم‌آوری محیط‌های آموزشی و بیمارستان‌های مجهز برای دانشجویان ضروری است. بهرام عین‌اللهی، وزیر پیشین بهداشت، در خصوص اقدامات دولت سیزدهم در این زمینه بیان کرده بود: افزایش تخت‌های بیمارستانی و تأسیس مراکز بهداشتی در کنار جذب اساتید متخصص، از مهم‌ترین اقدامات بوده است. او همچنین تأکید کرد که طی این دوره، تعداد دانشکده‌های پزشکی کشور از ۵۶ به ۶۷ دانشکده افزایش یافت و زیرساخت‌های آموزش بالینی نیز در بیمارستان‌ها گسترش پیدا کرد.

در برنامه‌های دولت سیزدهم، ساخت کلان‌بیمارستان‌ها نیز از اولویت‌های مهم وزارت بهداشت بوده است. برای مثال، اولین بیمارستان‌های ۱۰۰۰ تخت‌خوابی کشور پس از انقلاب، مانند بیمارستان ۱۰۰۰ تخت‌خوابی حضرت مهدی (عج) و بیمارستان غدیر با بیش از ۸۲۱ تخت در تهران، در همین دولت به بهره‌برداری رسیدند.

یکی از مهم‌ترین عناصر در توسعه زیرساخت‌های آموزشی، توجه به تخت‌های بیمارستانی است.در این خصوص وزیر پیشین بهداشت نیز بر افزایش تخت‌های بیمارستانی و گسترش مراکز درمانی تأکید کرده بود. به‌گفته وی، در دولت سیزدهم، ۱۶۰۰۰ تخت بیمارستانی و ۲۷۰۰ مرکز بهداشتی جدید به بهره‌برداری رسیدند. این ظرفیت‌ها می‌تواند نقش مؤثری در آموزش‌های عملی و بالینی دانشجویان پزشکی ایفا کند و فشار را از روی استادان برای تأمین فضای آموزشی مناسب بردارد.

در کنار افزایش تعداد هیئت علمی و بیمارستان‌ها، زیرساخت‌های آموزش پزشکی نیز باید با سرعت بیشتری توسعه یابد تا بتواند نیازهای روزافزون دانشجویان و اساتید را پوشش دهد. به‌روزرسانی فضاهای آموزشی، ایجاد مراکز جدید و استفاده از فناوری‌های نوین، از جمله اولویت‌هایی است که در برنامه هفتم مورد توجه قرار گرفته است.

با توجه به آمار جذب هیئت علمی و توسعه زیرساخت‌های پزشکی، می‌توان گفت که تلاش‌های مهمی برای جبران نیازهای آموزشی انجام شده است. با این حال، برای اطمینان از حفظ و ارتقای کیفیت آموزش پزشکی، علاوه بر جذب استادان، توسعه مداوم زیرساخت‌های آموزشی و بالینی حیاتی است. برنامه‌هایی نظیر توسعه کلان‌بیمارستان‌ها و به‌روزرسانی فضاهای آموزشی در کنار استفاده از فناوری‌های نوین، می‌توانند تأثیر مثبتی بر بهبود آموزش‌های پزشکی و تربیت نسل آینده پزشکان داشته باشند.