امام صادق علیه السلام :چندان به خداوند امیدوار باش که [این امید]تو را به نافرمانیِ اونکشانَد،و چندان از او بیم دار که [این بیم] تو را ازرحمت او نومید نسازد.

به گزارش سرویس خانواده جام نیوز، او تحمل ناکامی را ندارد. عمل به تمام خواسته ها ممکن است در کودکان کوچک تر عملی باشد اما کودکان بزرگ تر، خواسته های بیشتری دارند و اگر خواسته های شان برآورده نشود، بدرفتاری بیشتری نشان می دهند.

مجید حسین زاده- به احتمال زیاد شما هم تا به حال با بچه های لوس برخورد داشته اید. بچه هایی که مدام بهانه می گیرند، از هیچ چیز راضی نیستند، تمام تلاش شان این است که حرف شان را به کرسی بنشانند، مدام اخم می کنند و سرکوچک ترین چیزی جیغ و داد راه می اندازند. آن ها خود محور و یک دنده اند و اگر همه چیز باب میل شان نباشد، پدر و مادر را به ستوه می آورند. این بچه ها حاضر به همکاری با دیگر کودکان نیستند و نمی توانند با آن ها سازگاری پیدا کنند و جالب اینجاست که پدر و مادرشان انگار که از سر و صدا و بهانه گیری های آن ها بترسند همیشه مطابق میل آن ها رفتار می کنند و هرچه می خواهند، برای شان فراهم می کنند و همین مسئله اوضاع را بدتر می کند. احسان گلی، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی در این باره می گوید: این را بدانید که هیچ کودکی لوس متولد نمی شود و این پدر و مادرها هستند که با رفتارشان آن ها را لوس می کنند. در واقع، اگر بخواهیم کودک لوسی را اصلاح کنیم، نخست باید پدر و مادر وی رفتارشان را تغییر دهند.

بچه لوس چه بچه ای است!؟

بچه لوس به بچه ای اطلاق می شود که بخواهد همه خواسته هایش چه معقول و چه غیر معقول، توسط بزرگ ترها به سرعت برآورده شود. او تحمل ناکامی را ندارد. عمل به تمام خواسته ها ممکن است در کودکان کوچک تر عملی باشد اما کودکان بزرگ تر، خواسته های بیشتری دارند و اگر خواسته های شان برآورده نشود، بدرفتاری بیشتری نشان می دهند.

تفاوت توجه با تامین خواسته های غیرضروری

تامین خواسته های غیرضروری کودک، از سوی والدین به اصطلاح کودک را لوس می کند. والدین باید از لحاظ روانی و عاطفی نسبت به کودک توجه داشته باشند. در بعضی مواقع والدین توجه را تامین خواسته های غیرضروری کودک می دانند که این امر باعث ایجاد توقع بی جا در کودک و باعث می شود به اصطلاح کودک لوس شود. برآورده کردن خواسته های غیرضروری کودک نه تنها به منزله توجه نیست بلکه به معنای بی توجهی نسبت به شخصیت او است زیرا والدین به جای توجه به نیاز اصلی کودک یعنی گوش دادن و نوازش او، سریع خواسته غیرضروری او را فراهم می کنند تا سکوت کند. توجه به کودک به معنای لوس کردن او نیست، مهم تر از نیاز جسمی کودک، نیاز روانی او به مورد توجه قرار گرفتن است.

رد کردن درخواست های غیر منطقی

والدین می توانند با محبت و توجه مناسب، درخواست های غیرمنطقی کودک را رد کنند؛ برای مثال کودکی که خواستار بازی در مکان خطرناک است، پدر و مادر می توانند همراه با نوازش، او را از خواسته نادرستش آگاه و آن را رد کنند تا کودک دچار کم توجهی نشود. بی توجهی به کودک و توجه بیش از حد به نیازهای غیرواقعی او، هر 2 آسیب زاست.

3 سبک تربیتی سخت گیرانه، سهل گیرانه و مقتدرانه برای تربیت فرزندان وجود دارد. در سبک تربیتی سخت گیرانه فقط قوانین و مقررات وجود دارد و برخورد سخت با فرزندان به احساس کم توجهی در آنان منجر می شود. در تربیت سهل گیرانه پدر و مادر تمام خواسته های فرزند را می پذیرند، به همین دلیل کودک لوس می شود. اما بهترین روش برای تربیت فرزندان تربیت مقتدرانه است که در آن والدین تعادل را برقرار می کنند و در برابر رفتار درست به فرزندشان پاداش می دهند و برای رفتار نادرست او را مجازات می کنند و به کودک می فهمانند که رعایت قوانین و مقررات به معنای دوست نداشتن او نیست.

7 قدم برای ممانعت از لوس شدن کودک

همچنین ایسنا در این باره می نویسد: آیا این جمله که محبت کردن هیچ حد و مرزی ندارد، صحیح است؟ خیر! اگر شما در پی تربیت کردن کودکانی خوش رفتار هستید، باید یکسری قوانین و مقررات پایه را بنیان گذاری کنید و مانع از رشد رفتارهای بد شوید و رفتارهای بد را از ریشه از بین ببرید. به وسیله ۷ قدمی که در ادامه به آن اشاره می کنیم شما می توانید مانع از لوس شدن کودک خود شوید.

1-محدودیت ها را ساده و واضح مشخص کنید

این طور در نظر بگیرید که اگر محدودیت خود را به صورت واضح و ساده بیان کنید دیگر به بحث های بعدی نیازی ندارید. به تفاوت بین این 2 جمله خوب دقت کنید: «باشه، می تونی یک بیسکویت برداری» در این جمله امید زیادی برای درخواست یک بیسکویت دیگر وجود دارد و اما جمله دوم: «می تونی یک بیسکویت برداری، ولی بیسکویت دومی را درخواست نکن. همین یه دونه است.»

2-محدودیت های خود را عملی کنید

در مثال ذکر شده باید «یه دونه» به معنای واقعی «یه دونه» باشد. شاید برای همه ما اتفاق افتاده باشد که در شرایطی به درخواست کودک برای خوردن بیسکویت دوم نه گفته ایم ولی پس از چند لحظه، دل مان سوخته است و بیسکویت بیشتری به کودک داده ایم. ممکن است دومین بیسکویت فقط برای یک بار مسئله بزرگی نباشد ولی آیا می خواهید هر بار که محدودیت برای مسئله ای قرار می دهید این گونه از محدودیت خود پیشی بگیرید و آن را در نظر نگیرید؟ بنابراین منتظر لوس شدن کودک تان و بی توجهی او به محدودیت ها باشید.

3-با خواهش و التماس کردن تسلیم کودک نشوید

وقتی یکبار تسلیم شوید به کودک خود یاد می دهید که با خواهش و التماس می تواند به خواسته هایش برسد.

4-اجازه دهید کودکتان شما را متقاعد کند

اگر کودک شما چیزی می خواهد که شما درباره آن مطمئن نیستید، از او بخواهید برای درخواست خود دلیل آورد. آیا او می خواهد برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش را ببیند؟ اگر توضیح دهد که اسباب بازی هایش را جمع می کند یا اول مشق هایش را می نویسد و بعد به تماشای آن می پردازد شما با خیال راحت تری به درخواست او جواب مثبت خواهید داد.

5-گاهی هم جدی برخورد کنید

شما با لطیف برخورد کردن با کودک تان در حق او لطف نمی کنید. پژوهش ها نشان می دهد جدی بودن برای انجام کارهای روزمره و مسئولیت ها در کودک به برآمدن از عهده مشکلات منجر می شود. حتی کارهای ساده ای در خانه مثل گذاشتن اسباب بازی های خود به کناری یا کمک به تمیز کردن نامرتبی هایی که خود ایجاد کرده است.

6-از ناامید کردن کودک خود نترسید

ما از این که کودک خود را ناراحت ببینیم، متنفریم. این که کودک شما ناامید شدن از چیزی را یاد بگیرد به او کمک می کند تا بعدها در زندگی مهارت رویارویی با حس استرس را داشته باشد.

7-اجازه دهید برای رسیدن به هدفش تلاش کند

واضح است اگر کودکان چیزهایی که می خواهند به آسانی به دست آورند لوس می شوند. اگر کودک شما یک اسباب بازی جدید می خواهد، یک سیستم جایزه دهی در برابر رفتار خوب برای او در نظر بگیرید و کم کم و در قالب جایزه رفتار خوب، آن اسباب بازی را برای او تهیه کنید. این تلاش او برای رسیدن به هدفش مانع لوس شدن او خواهد شد.

تعامل نیوز/ 2014