ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻭﺯﻥ ﻭ ﭼﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻫﺎی ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻫﺎی ﻗﻠﺒﯽ، سکته مغزی، دیابت نوع دو، آﺭﺗﺮﻭﺯ، آسم، ﻗﻄﻊ ﺗﻨﻔﺲ (آپنه) ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﻮﺍب، ﺑﻴﻤﺎﺭیﻫﺎی ﮐﻴﺴﻪ ﺻﻔﺮﺍ، ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ بالا، کلسترول بالا، ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ و ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺭﻭﺍﻧﯽ مثل ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺖ. ‪ ‬

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻢ ﺗﺤﺮکی، ‬ﭘﺮﺧﻮﺭی ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭﺯﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ، ﺑﻃﻮﺭﯾﮑﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻧﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻭﺯﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪‬‬.

‫ﻧﻘﺶ ﮐﺎﻫﺶ ﻭﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩی ﭘﺲ ﺍﺯ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ‬

‫ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ آﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﻭﺯﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺪﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی ﺍﺯ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ‬ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪. ‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭﺯﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺧﻄﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺳﺖ، ‪‬ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺯﻥ به ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮی ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺧﻄﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪. ‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻣﮑﺮﺭ ﻭﺯﻥ (ﮐﺎﻫﺶ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭﺯﻥ ﻣﮑﺮﺭ) ‬ ﺭﺍﺑﻄﻪای ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺧﻄﺮ ﺑﺮﻭﺯ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪. ‬‬

‫ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭﺯﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ‪. ‬ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺑﻬﺒﻮﺩﯾﺎﻓﺘﻪ ‪ﺍﻣﮑﺎن ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻭﺯﻥ ﺑﺎﻋﺚ ایجاد بیماری ﻫﺎی ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻘﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻘﺎی ﮐﻞ را ﮐﺎﻫﺶ ﺩﻫﺪ‪ ‬، ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ آﻥ، ‬ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن ‬که ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ‪ﺧﻄﺮ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺳﺮﻃﺎﻥﻫﺎی ثاﻧﻮﯾﻪ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭیﻫﺎی دیگر، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻗﻠﺒﯽ ﻭ ﺩﯾﺎﺑﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ، که ﺍﯾﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻫﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻭﺯﻥ دارند

ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻭﺯﻥ‬

ﭼﺎﻗﯽ ﯾﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻭﺯﻥ ﺑﺪین ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﮐﻢ ﭼﺮب ﺑﺪﻥ‪ ‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻀﻼت، ‪ ‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ است. ‪ ﺗﻌﺎﺭﯾﻒ‬ ﻣﺘﻌﺪﺩی ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭد، ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﮐﺜﺮ ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ‪ ‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮﺩﻩ بدنی ‫‪Body Mass Index‬ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ‪ BMI‬ ﺍﺳﺖ‪. ‬‬

‫‪BMI‬ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ‪:‬‬

‫که وزن به کیلوگرم و قد یه متر در فرمول قرار داده می‌شود. برای مثال شاخص توده بدنی در یک فرد با قد ۱.۷۵ متر و وزن ۶۸ کیلوگرم عبارتست از:

BMI= = = ۲/۲۲

معمولاً BMI بین ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ طبیعی در نظر گرفته می‌شود. میزان کمتر از ۱۸.۵ به عنوان کمبود وزن و میزان بیش از ۲۵ به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته می‌شود. مقادیر بیش از ۳۰ به عنوان چاقی و موارد بیش از ۴۰ به عنوان چاقی بسیار شدید در نظر گرفته می‌شود.

یک شاخص دیگر برای تعریف چاقی، اندازه دور کمر است. جدول زیر خطوط راهنمایی را برای برآورد خطر بیماری بر اساس دور کمر پیشنهاد می‌کند یک اصل کلی وجود دارد که دور کمر بزرگتر از ۸۰ cm برای زنان یا ۹۴ cm برای مردان ممکن است باعث افزایش خطر بیماری شود.

زنان

Cm ۸۰ <

Cm ۸۸<

مردان

Cm ۹۴<

Cm ۱۰۲ <

افرادی که اندازه دور کمرشان بیشتر باشد، در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های مختلف از جمله بیماری‌های قلبی عروقی و احتمالاً سرطان قرار دارند.

نسبت دور کمر به دور ران (WHR) نیز برای برآورد چربی داخل شکمی به کار می‌رود و در زنان و مردان با عوامل خطر چندین بیماری ارتباط دارد.

چرا چاقی خطر سرطان را افزایش می‌دهد؟

دلایل متعددی در این مورد مطرح شده اند، برای مثال، در افراد چاق مقدار بافت چربی بیشتر است که این بافت چربی می‌تواند هورمون‌هایی مانند انسولین یا استروژن را تولید کند و امکان دارد باعث رشد سلول‌های سرطانی شود.